Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 marca 2016r. wniosku K. B. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na orzeczenie Komendanta Wojewódzkiego Policji nr "[...]" z dnia "[...]" w przedmiocie wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Orzeczeniem Nr "[...]" z dnia "[...]" Komendant Wojewódzki Policji utrzymał w mocy orzeczenie Komendanta Powiatowego Policji nr "[...]" z dnia "[...]" w przedmiocie wyznaczenia K. B. na niższe stanowisko służbowe.
Skargę na powyższe orzeczenie wywiódł K. B..
Postanowieniem z dnia 24 lutego 2016r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił ww. skargę jako wniesioną po upływie terminu przewidzianego do jej skutecznego złożenia.
Pismem z dnia 24 lutego 2016r. K. B. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia rzeczonej skargi. We wniosku strona wskazała, że po otrzymaniu niekorzystnej dla niej decyzji była wzburzona emocjonalnie i stąd nie dostrzegła, że skargę należy wnieść za pośrednictwem organu. Wnioskodawca podkreślił, że od jakiegoś czasu żyje w ciągłym napięciu emocjonalnym. Zwrócił uwagę na swoją trudną sytuację rodzinną oraz zawodową. W jego ocenie został on niesłusznie przeniesiony na niższe stanowisko służbowe. Decyzja ta jest dla niego krzywdząca i odbija się na materialnym bycie jego oraz jego najbliższych. Strona podniosła, że jego narzeczona spodziewa się dziecka, ciąża ta zaś jest zagrożona. Ta okoliczność również nie pozostaje bez wpływu na jego psychikę. Te wszystkie elementy sprawiły zaś, że wnioskodawca nie mógł skupić się na kwestiach proceduralnych. Nie stać go zaś na adwokata, który przypilnowałby odpowiednich terminów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej ppsa (Dz. U. z 2012r., poz. 270), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu i w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (na mocy art. 87 § 1 i § 2 ustawy ppsa). Równocześnie ze złożeniem wniosku strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 ppsa ).
Odnosząc się do kwestii uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu należy wskazać, że zgodnie z poglądami wyrażonymi w orzecznictwie, jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można się domagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Do niezawinionych przyczyn uchybienia terminu zalicza się m.in.: stany nadzwyczajne, takie jak problemy komunikacyjne, klęski żywiołowe (powódź, pożar), nagłą chorobę strony lub jej pełnomocnika, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą (por. postanowienia NSA: z dnia 10 września 2010 r. o sygn. akt II OZ 849/10, z dnia 2 października 2002 r. o sygn. akt V SA 793/02, publik. Monitor Prawniczy z 2002 r. Nr 23, poz. 1059).
Przywrócenie terminu nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Przywrócenie może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. wyrok NSA z 20 maja 1998r., I S.A./Ka 1718/96, niepubl.). W orzecznictwie przyjmuje się zgodnie, że uprawdopodobnienie istnienia danej okoliczności jest środkiem zastępczym dowodu w ścisłym tego słowa znaczeniu i nie daje pewności, lecz tylko wiarygodność (prawdopodobieństwo) twierdzenia o jakimś fakcie (wyrok NSA z dnia 4 czerwca 2002r., IISA/Ka 1977/00, niepubl.) Tak więc osoba zainteresowana przywróceniem terminu ma uprawdopodobnić brak swojej winy, czyli powinna uwiarygodnić odpowiednią argumentacją swoją staranność oraz fakt, że przeszkoda była od niej niezależna.