Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2005r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. A. i J. A. na uchwałę Rady Powiatu w O. z dnia 28 czerwca 2004r. nr "[...]" w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność Dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w O. postanawia odrzucić skargę
W dniu 25 lutego 2005r. K. i J. A. wnieśli do tut. Sądu skargę na uchwałę Rady Powiatu nr "[...]" w O. z dnia 28 czerwca 2004r. w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność Dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w O., wnosząc o jej uchylenie. Podnieśli, iż uchwała ta stanowi "próbę uprawomocnienia działań niezgodnych z obowiązującym prawem i przepisami", a także narusza dobra osobiste skarżących. Wskazali, iż pomimo faktu, iż uzasadnienie uchwały stanowi dowolną konfabulację faktów wojewoda nie uznał za stosowne jej uchylenie.
W odpowiedzi na skargę Powiat O. wniósł o jej odrzucenie, bądź oddalenie. Wskazano, iż wnosząc skargę o uchylenie przedmiotowej uchwały skarżący nie wykazali swojego interesu prawnego jako strona, ani nie podali jakiego naruszenia prawa skarżących dopuszczono się w wyniku podjęcia uchwały. W związku z tym w ocenie organu skarżący nie posiadają legitymacji prawnej. Podniesiono, iż przedmiotowa uchwała dotyczy oceny działalność dyrektora placówki pomocy społecznej i nie odnosi się do skarżących. Zarzuty o działaniach niezgodnych z prawem i naruszeniu dóbr osobistych są ogólnikowe i uniemożliwiają odniesienie się do nich. Ponadto -jak wskazano - świadczą jedynie o tym, iż skarżący nie pogodzili się z oceną jednostki samorządu terytorialnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Podnieść należy, iż stosownie do art. l § l ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Kontrola ta obejmuje jednak tylko orzekanie w sprawie skarg na akty administracyjne lub czynności z zakresu administracji publicznej, enumeratywnie wymienione w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 póz. 1270).
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest uchwała Rady Powiatu w O. wyrażająca jej stanowisko w sprawie skargi ma działalność Dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w O. Uchwała ta została zatem wydana w wyniku tzw. skargi powszechnej, przysługującej w oparciu o przepisy Działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 229 pkt 4 Kpa organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej działalności kierowników powiatowych służb, inspekcji, straży i innych jednostek organizacyjnych jest rada powiatu. Jednakże w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (jeszcze przed reformą sądownictwa administracyjnego) przeważał pogląd, iż sprawy z tego zakresu nie podlegają kognicji sądu administracyjnego (tak między innymi w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2001 r. Sygn. akt I SA 2668/00, LEX nr 54426 oraz w postanowieniu z dnia 21 września 2001r. sygn. akt I SA 2347/01, LEX nr 55766). Podobne stanowisko zajął także Naczelny Sąd Administracyjny funkcjonujący w obecnym kształcie, stwierdzając w wyroku z dnia 20 lipca 2004r. (sygn. akt OSK 650/04, niepublik.), iż podejmując uchwałę w trybie skargowym rada powiatu oceniała działalność organu jako sui generis "zwierzchnik służbowy" (...) uchwała, która stanowi rozpoznanie skargi powszechnej w ramach podległości między organami samorządu powiatu nie ma charakteru sprawy z zakresu administracji publicznej (...), zwłaszcza iż przepis art. 5 pkt l i 2 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnym nie przewiduje kognicji sądu administracyjnego w sprawach wynikających z nadrzędności i podległości organizacyjnej w stosunkach między organami administracji publicznej oraz wynikających z podległości służbowej.
W związku z powyższym skarga wniesiona w niniejszej sprawie jest niedopuszczalna.
Na marginesie należy jedynie wskazać, iż nawet gdyby dopuścić możliwość wniesienia skargi na przedmiotową uchwałę, to skarżący i tak nie spełnili wymogów formalnych do jej wniesienia, a mianowicie nie wezwali właściwego organu (tj. rady powiatu) do usunięcia naruszenia prawa.
Wobec powyższego na podstawie art. 58 § l pkt. 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę należało odrzucić.