Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Powiatu z dnia"[...]",nr "[...]" w przedmiocie zmiany uchwały dotyczącej zasad wynajmowania lokali mieszkalnych wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu powiatu oraz zasad podwyższania czynszu najmu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Adam Matuszak Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Matczak sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Protokolant referent Małgorzata Gaida po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2018 r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Powiatu z dnia"[...]",nr "[...]" w przedmiocie zmiany uchwały dotyczącej zasad wynajmowania lokali mieszkalnych wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu powiatu oraz zasad podwyższania czynszu najmu postanawia umorzyć postępowanie sądowe. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie

Pismem z dnia 5 marca 2018r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski wywiódł skargę na uchwałę Nr XXXVIII/222/2017 Rady Powiatu w Mrągowie z dnia 16 października 2017 r. w sprawie zmiany uchwały Nr XXXV/244/2001 Rady Powiatu w Mrągowie z dnia 7 grudnia 2001 r. dotyczącej zasad wynajmowania lokali mieszkalnych wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu powiatu oraz zasad podwyższania czynszu najmu. Skarżący zwrócił się o stwierdzenie nieważności tej uchwały w całości.

W odpowiedzi na skargę Rada Powiatu w Mrągowie wniosła o umorzenie postępowania sądowego, z uwagi na to, że podjęła uchwałę Nr XLIII/260/2018 z dnia 22 marca 2018 r. o uchyleniu zaskarżonej uchwały.

Pismem procesowym z dnia 10 maja 2018 r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski cofnął swoją skargę i wniósł o umorzenie postępowania sądowego w sprawie. Wojewoda wskazał na uchylenie przez organ zaskarżonej uchwały. Podkreślił, że uchwała ta w czasie jej obowiązywania nie wywołała negatywnych skutków dla najemcy lokalu należącego do zasobu powiatu mrągowskiego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

W myśl art. 161 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej: p.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę. Skuteczność cofnięcia skargi uzależniona jest, stosownie do treści art. 60 zdanie 3 p.p.s.a., od wyniku badania sprawy przez Sąd w przedmiocie dopuszczalności dokonania tej czynności procesowej. Niedopuszczalność cofnięcia skargi stwierdzana jest przy tym jedynie w przypadku ustalenia, że wniosek strony skarżącej zmierza do obejścia prawa lub spowodowałby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

Cofnięcie wniesionej do sądu skargi oznacza rezygnację strony skarżącej z kontynuowania postępowania sądowoadminstracyjnego i stanowi urzeczywistnienie zasady dyspozycyjności, umożliwiającej stronie rozporządzanie przedmiotem tego postępowania w ramach przysługujących jej na mocy obowiązujących przepisów uprawnień procesowych (por. B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, s. 159).

W świetle materiału zebranego w sprawie i treści oświadczenia złożonego przez skarżącego wojewodę, cofnięcie skargi nie budzi - z tego punktu widzenia - wątpliwości. Sąd uznał zatem cofnięcie skargi za dopuszczalne, ponieważ nie zmierza ono do obejścia prawa, ani nie powoduje utrzymania w mocy aktu dotkniętego wadą nieważności.

Nadmienić należy jedynie, że samo podjęcie uchwały Nr XLIII/260/2018 z dnia 22 marca 2018 r. o uchyleniu zaskarżonej uchwały, nie stanowiłoby wystarczającej przesłanki umorzenia postępowania sądowego. Jednakże skuteczne cofnięcie skargi przez wojewodę powoduje zasadność podjęcia postanowienia o umorzeniu postępowania sądowego w niniejszej sprawie.

W konsekwencji, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a., postępowanie wszczęte wniesieniem przedmiotowej skargi podlega umorzeniu. Z tego też względu orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1