Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2008r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Wojewody o uzupełnienie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 29 maja 2008r. Sygn. akt II SA/Ol 257/08 w sprawie ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Powiatu I. z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zasad korzystania ze stołówki szkolnej w Zespole Szkół w L. postanawia uzupełnić wyżej wskazane postanowienie w ten sposób, iż dotychczasową sentencję oznacza jako pkt 1 i dodaje pkt 2 w brzmieniu: 2. oddalić wniosek o zasądzenie kosztów postępowania sądowego. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Postanowieniem z dnia 29 maja 2008r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie umorzył postępowanie w sprawie ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Powiatu I. z dnia "[...]" w przedmiocie zasad korzystania ze stołówki szkolnej w Zespole Szkół w L. W uzasadnieniu podano, iż postępowanie zostało umorzone z uwagi na fakt, iż Rada Powiatu I., korzystając z uprawnień określonych w art. 54 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uwzględniła skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. W związku z tym Sąd uznał, iż postępowanie w sprawie stało się bezprzedmiotowe.
Pismem z dnia 6 czerwca 2008r. pełnomocnik Wojewody wystąpił o uzupełnienie wyżej wskazanego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie poprzez przyznanie kosztów zastępstwa prawnego. Wskazał, iż pomimo wniosku skarżącego Sąd nie orzekł o kosztach postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 166 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeśli ustawa nie stanowi inaczej. Stosownie zaś do art. 157 § 1 powołanej ustawy strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był umieścić z urzędu.
W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącego wniósł o uzupełnienie postanowienia poprzez przyznanie kosztów zastępstwa prawnego, powołując się na treść art. 201 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W myśl tego przepisu zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu także w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3. Przedmiotowym postanowieniem Sąd umorzył postępowanie, gdyż rada powiatu powołując się na art. 54 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchyliła zaskarżoną uchwałę. W związku w tym należało orzec o kosztach postępowania i dlatego wniosek o uzupełnienie postępowania jest uzasadniony.
Jednakże w ocenie sądu w niniejszej sprawie skarżącemu nie przysługuje żądany zwrot kosztów postępowania sądowego.
Przede wszystkim należy wskazać, iż przedmiotem sprawy była skarga wojewody na uchwałę rady powiatu. Postępowanie w takiej sprawie toczy się w oparciu o przepisy ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2001r. Nr 142 poz. 1592 ze zm.). Z mocy art. 86 tej ustawy postępowanie sądowe w takich sprawach wolne jest od opłat sądowych. Zatem sam ustawodawca zwolnił występujących w takim postępowaniu skarżących od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, a tym samym możliwości dochodzenia ich zwrotu.
Natomiast odnosząc się do kwestii żądania zwrotu kosztów zastępstwa prawnego wskazać należy, iż zgodnie z art. 200 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarżącemu należą się od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności zwrot kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Jednakże w ocenie sądu koszty poniesione przez skarżącego nie mają takiego charakteru. Należy bowiem podnieść, iż postępowanie w sprawie ze skargi wojewody na uchwałę rady powiatu jest postępowaniem specyficznym. Wprawdzie toczy się ono w oparciu o przepisy Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jednakże nie należy zapominać o pewnych odrębnościach tego postępowania. Wskazać bowiem należy, iż wprawdzie wojewoda jest uprawniony do wniesienia skargi na uchwałę rady powiatu (art. 81 ustawy o samorządzie powiatowym), jednakże może to uczynić wyłącznie w przypadku przekroczenia 30-dniowego terminu, o którym mowa w art. 79 ust. 1 tej ustawy. Wniesienie skargi w terminie wcześniejszym skutkuje odrzuceniem skargi (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 1994r. Sygn. akt I SA 1706/94, ONSA z 1995r. Nr 3 poz. 144). Nawet jednak wniesienie skargi do sądu przez wojewodę nie zmienia charakteru jego legitymacji procesowej, która nie wynika - jak to ma miejsce w przypadku innych skarżących - z istnienia interesu prawnego. Skarżona uchwała nie nakłada bowiem na wojewodę żadnego obowiązku, ani nie przyznaje mu żadnych uprawnień. Prawo do zaskarżenia uchwały przez wojewodę wynika zaś wyłącznie z treści art. 81 ustawy o samorządzie powiatowym, który takie uprawnienie przyznaje organowi nadzoru. Zatem w niniejszej sprawie skarżącym jest de facto organ, a nie podmiot który żąda ochrony ze względu na swój interes prawny. Wskazać zaś należy, iż z przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika, iż w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji zwrot kosztów postępowania przysługuje od organu, a nie na jego rzecz.
Wskazać ponadto należy, iż w przeciwieństwie do innych skarżących występujących przed sądem administracyjnym, dla których wniesienie skargi jest jedyną możliwością dochodzenia praw po zakończeniu postępowania administracyjnego, organ nadzoru jakim jest wojewoda jest uprawniony do działania we własnym zakresie. Zgodnie z art. 79 ustawy o samorządzie powiatowym organ nadzoru orzeka o nieważności uchwały w całości lub w części wydając w tym przedmiocie rozstrzygnięcie nadzorcze. Zatem nie sposób uznać, aby koszty poniesione przez organ nadzoru wyłącznie z powodu nieskorzystania z własnych uprawnień można zaliczyć do kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw. W ten sposób bowiem organ nadzoru - nie wykonując swoich ustawowych obowiązków - dodatkowo przerzuca poniesione z tego powodu koszty na organ jednostki samorządu terytorialnego. Biorąc pod uwagę przepisy zarówno ustawy o samorządzie powiatowym, jak i Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi trudno uznać, aby taki był cel ustawodawcy. W związku z tym w ocenie Sądu żądanie skarżącego nie znajduje uzasadnienia.
W związku z powyższym na podstawie art. 157 w związku z art. 166 oraz na podstawie art. 200 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak wyżej.