Dnia 26 kwietnia 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Hanna Raszkowska sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant referent Marta Kudła po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2016 roku na rozprawie sprawy ze skargi M. P. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zaliczenia dróg do kategorii dróg publicznych gminnych postanawia 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącemu kwotę 300 zł (słownie: trzysta złotych) tytułem zwrotu uiszczonego wpisu od skargi.
M. P. wniósł skargę na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia 30 września 2015 r. Nr [...] w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg publicznych gminnych w zakresie w jakim przepis § 1 pkt 1 uchwały zalicza do kategorii dróg publicznych drogę położoną w obrębie [...] oznaczoną jako działka nr [...] i [...]. Skarżący zarzucił, iż przedmiotowa uchwała została wydana z naruszeniem przepisów ustawy o drogach publicznych, rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, Kodeksu cywilnego oraz Konstytucji RP gdyż w dniu podjęcia tego aktu nie spełniała określonych w przepisach prawa wymogów i wniósł o stwierdzenie jej nieważności we wskazanym zakresie. W uzasadnieniu podniesiono, że skarżący wezwał Radę Miejską w B. do usunięcia naruszenia, lecz w dniu 9 stycznia 2016 r. otrzymał negatywną odpowiedź. Podał, że jest właścicielem działek o nr [...] oraz [...], a powołane ustalenia uchwały mogą zostać uznane za naruszające prawo własności w zakresie korzystania z rzeczy, wobec wprowadzenia ograniczenia co do możliwości zabudowy odnośnych części obu należących do niego działek, zgodnie z posiadaną przez niego decyzją o pozwoleniu na budowę. Droga położona w obrębie [...] oznaczona jako działki nr [...] i [...] w części oznaczonej jako działka [...] nie spełnia bowiem określonych prawem wymogów, przez co jej realizacja będzie się wiązała z koniecznością poszerzenia szerokości działki nr [...] kosztem innych działek, w szczególności kosztem działek nr [...] i [...] stanowiących własność skarżącego. W związku z tym zdaniem skarżącego nie ma możliwości realizacji określonej w uchwale drogi bez ingerencję w sferę jego własności. Podniósł ponadto, że zaskarżona uchwała narusza obiektywny porządek prawny. Przytaczając przepisy oraz orzecznictwo sądów administracyjnych skarżący wskazał, że warunkiem zaliczenia drogi do kategorii dróg gminnych jest łączne spełnienie dwóch zasadniczych przesłanek, a mianowicie uchwała rady gminy w przedmiocie nadania drodze statusu drogi publicznej gminnej musi zostać pojęta po uprzednim zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu, a po drugie droga musi już (czyli w dniu podjęcia uchwały najpóźniej) spełniać określone wymogi techniczno-użytkowe, określone w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. W związku z tym skarżący podkreślił, że przedmiotowa droga oznaczona jako działki nr [...] i [...] w części oznaczonej jako działka [...] nie spełnia powyższych wymogów w zakresie wymaganej szerokości pasa ruchu. Podniósł, że z § 15 pkt. 4, pkt. 5 i pkt. 6 powołanego rozporządzenia wynika, że w przypadku dróg klas Z, L D (w świetle tego aktu prawnego drogi gminne winny mieć parametry L, D, wyjątkowo zaś Z) szerokość ta winna wynosić odpowiednio: 3,00 m, 2,75 m, 2,50 m. Tymczasem przedmiotowa działka, służąca obsłudze ruchu dwukierunkowego, na całej swojej długości przebiegu posiada szerokość wynoszącą od 4 do 4,5m. Zatem droga - obejmująca obie działki - nie spełnia wymogów techniczno-użytkowych i nie może zostać zakwalifikowana do kategorii dróg publicznych gminnych. Dodatkowo skarżący podał, że poszerzenie szerokości działki nr [...] kosztem innych działek nie jest prawnie dopuszczalne ze względu na to, iż tereny obu działek wraz z działką [...] stanowią historyczny układ i są objęte ochroną Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Wskazał także, że działka [...] nie jest zagospodarowana i brak na niej stosownej infrastruktury. W związku z tym zdaniem skarżącego Rada Miejska nie była uprawniona do nadania tej drodze statusu drogi publicznej gminnej.