Sprawa ze skargi F.W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Administracyjnego w Olsztynie w przedmiocie nakazu rozbiórki nadbudowy budynku gospodarczego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący: del. Sędzia SO Beata Grzybek po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi F.W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 8 lipca 2004 r. sygn. akt 2IV SA 340/03 w przedmiocie nakazu rozbiórki nadbudowy budynku gospodarczego postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie o sygn. akt 2 IV SA 340/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę F.W. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Budowlanego z dnia 7 stycznia 2003 r. Nr "[...]". Decyzją tą została utrzymana w mocy decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 21 listopada 2002 r., nakazująca T.W. i F.W. rozbiórkę nadbudowanej części budynku na istniejącym budynku gospodarczym, znajdującym się w "[...]" Wyrok ten jest prawomocny.

W dniu 20 marca 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wpłynęła skarga F.W. o wznowienie postępowania zakończonego opisanym wyżej wyrokiem. Jako podstawy wznowienia postępowania w sprawie 2 IV SA 340/03, skarżący wskazał 408 i art. 403 § 2 "Kodeksu postępowania", zarzucając, że wyrok Sąd oparł na fałszywych dowodach, pozbawiając niesprawną i niezaradną stronę możliwości działania, strona nie była należycie reprezentowana. Ponadto, wykryto nowe dowody, które mają zasadnicze znaczenie dla sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu, albowiem dowody te były w posiadaniu Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego i były utajniane. Nadmienił, że sędziowie WSA w Olsztynie działając w zmowie, odrzucali czterokrotnie jego skargi o wznowienie postępowania sprawy 2 IV SA 340/03, uzasadniając je absurdalnymi i niepokrywającymi się faktami. Dodał także, że sędziowie powoływali się na termin trzymiesięczny, podczas gdy art. 408 wskazuje, że po upływie 5 lat można żądać wznowienia postepowania. Wskazał nadto, że występuje wyjątkowy przypadek, gdy strona była pozbawiona możliwości działania albo była nienależycie reprezentowana, a wyrok został oparty na dokumentach podrobionych. Te przesłanki, wg. F. W., występują.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 270 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (teks jedn. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.), zwanej w dalszej części uzasadnienia: p.p.s.a., można żądać wznowienia postępowania sądowego, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Podstawy wznowienia postępowania zostały określone w art. 271 - 274 p.p.s.a. Skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzymiesięcznym. Termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji - od dnia, w którym o orzeczeniu dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy (art. 277 p.p.s.a.). Art. 278 p.p.s.a. wskazuje, że po upływie lat pięciu od uprawomocnienia się orzeczenia nie można żądać wznowienia, z wyjątkiem przypadku, gdy strona była pozbawiona możności działania lub była nienależycie reprezentowana.

Sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań, sąd wniosek odrzuci, w przeciwnym razie wyznaczy rozprawę (art. 280 § 1 p.p.s.a.). W rezultacie, skarga o wznowienie postępowania podlega odrzuceniu zarówno wtedy, gdy zostanie wniesiona z uchybieniem wskazanego terminu lub gdy nie opiera się na ustawowej podstawie wznowienia, jak i wtedy, gdy zostanie ustalone, że powołana w skardze ustawowa podstawa nie zachodzi (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 maja 2006 r., I FSK 30/06 LEX nr 305389). Oznacza to, że na podstawie akt sprawy Sąd władny jest ocenić, że powołane przez stronę przesłanki nie stanowią rzeczywistej podstawy wznowienia (por. postanowienie NSA z dnia 3 listopada 2009r., sygn. akt I OSK 1471/09).

Strona 1/2