Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Zarządu Województwa na uchwałę Rady Nadzorczej Funduszu A z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie wysokości wynagrodzenia Członków Zarządu Funduszu A postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Zarząd Województwa wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na uchwałę Rady Nadzorczej Funduszu A z dnia "[...]", Nr "[...]", w sprawie wysokości wynagrodzenia Członków Zarządu Funduszu A. W skardze zarzucono, iż uchwała powyższa wydana została z naruszeniem zapisów ustawy z dnia 3 marca 2000r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, ze zm.) wobec czego wniesiono o stwierdzenie jej nieważności, jak również wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Wniosek o wstrzymanie uzasadniono terminem wejścia w życie uchwały i związane z tym konsekwencje finansowe.
W odpowiedzi na skargę Rada Nadzorcza wniosła o jej oddalenie oraz o nie wstrzymywanie wykonania uchwały.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje:
Na wstępie wskazać należy, iż kognicja Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie do rozpoznania przedmiotowej skargi wynika z treści art. 400r ust. 8 i ust. 10 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008r. Nr 25, poz. 150, ze zm.) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 20 listopada 2009r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 215, poz. 1664), zgodnie z którym po upływie terminu, o którym mowa w ust. 4, organ nadzoru może zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Rozpoznanie sprawy nastąpi zatem w oparciu o art. 3 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270, ze zm., dalej jako: p.p.s.a.), zgodnie z którym sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.
Stosownie do art. 400r ust. 9 ustawy Prawo ochrony środowiska w przypadku, o którym mowa w ust. 8, wydanie postanowienia o wstrzymaniu wykonania uchwały należy do sądu administracyjnego. Wobec braku przesłanek regulujących dopuszczalność takiego orzeczenia w przedmiocie wstrzymania wykonania uchwały sądy administracyjne rozstrzygnięcie w tym zakresie opierają na zasadzie art. 61 § 3 zd. 1 i 2 p.p.s.a., w myśl którego po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu.
Z brzmienia tego przepisu wynika zatem, iż do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, nie jest wystarczający sam wywód strony wnoszącej o taką tymczasową ochronę. Uzasadnienie takiego wniosku powinno bowiem odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do skarżącego.