Sprawa ze skargi na decyzję SKO w "[...]" w przedmiocie przyznania pomocy pieniężnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "[...]" na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w "[...]" z dnia 28 marca 2019 r., nr "[...]" w przedmiocie przyznania pomocy pieniężnej postanawia: 1) odrzucić sprzeciw, 2) przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie - na rzecz radcy prawnego "[...]" kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych 20 groszy), w tym VAT w kwocie 55,20 (pięćdziesiąt pięć złotych 20 groszy), tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie

W dniu 23 kwietnia 2019 r. (data nadania przesyłki u operatora pocztowego) "[...]" (dalej: skarżącą) wniosła sprzeciw od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w "[...]" z 28 marca 2019 r., którą uchylono decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w "[...]" z 31 stycznia 2019 r. odmawiającą przyznania usług opiekuńczych w formie teleopieki.

Decyzja ta została doręczona skarżącej 3 kwietnia 2019 r. i zawierała prawidłowe pouczenie o trybie i terminie wniesienia sprzeciwu.

Postanowieniem z 27 maja 2019 r., sygn. II SPP/Ol 55/19, ustanowiono dla skarżącej radcę prawnego.

Pełnomocnik skarżącej pismem procesowym z 5 lipca 2019 r. podtrzymał wniesiony sprzeciw i złożył jednocześnie wniosek o przyznanie wynagrodzenia według norm przepisanych, gdyż wynagrodzenie to nie zostało ani w części ani w całości uiszczone przez stronę, dla której ustanowiono prawo pomocy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 64a ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018r., poz. 1302 ze zm.) dalej: p.p.s.a., od decyzji, o której mowa w art. 138 § 2 K.p.a., skarga nie przysługuje, jednakże strona niezadowolona z treści decyzji może wnieść od niej sprzeciw, zwany dalej "sprzeciwem od decyzji". Stosownie do art. 64c § 1, 2 i 3 p.p.s.a., sprzeciw od decyzji wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia skarżącemu decyzji; sprzeciw od decyzji wnosi się za pośrednictwem organu, którego decyzja jest przedmiotem sprzeciwu od decyzji; termin, o którym mowa w § 1, uważa się za zachowany także wtedy, gdy przed jego upływem strona wniosła sprzeciw od decyzji wprost do sądu administracyjnego. Zgodnie zaś z art. 64b § 1 p.p.s.a. do sprzeciwu od decyzji stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

Jak wynika z akt sprawy zaskarżona decyzja Kolegium została doręczona skarżącej w dniu 3 kwietnia 2019 r. Termin do wniesienia sprzeciwu upłynął zatem z dniem 17 kwietnia 2019 r. Natomiast sprzeciw został wniesiony dopiero w dniu

23 kwietnia 2019 r., a zatem z uchybieniem terminu do dokonania tej czynności procesowej, mimo prawidłowego pouczenia przez organ administracji publicznej o sposobie i terminie złożenia środka zaskarżenia.

Mając powyższe ustalenia na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.

w zw. z art. 64b § 1 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w pkt. 1 sentencji postanowienia.

W przedmiocie wynagrodzenia radcy prawnego za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną skarżącej z urzędu orzeczono w pkt. 2 sentencji, w oparciu o art. 250 p.p.s.a. oraz § 2 ust. 1, § 4 ust. 3 i § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2019 r. poz. 68).

Strona 1/1