Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2018 r. na rozprawie sprawy ze skargi Gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie ustalenia szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia udzielających schronienia osobom bezdomnym postanawia umorzyć postępowanie sądowe. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
W dniu 15 maja 2018r. Gmina D. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia 11 kwietnia 2018r., nr "[...]", stwierdzające nieważność uchwały Rady Gminy z dnia 28 lutego 2018 r., Nr "[...]", zmieniającej § 6 uchwały Nr "[...]" w sprawie szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia udzielających schronienia osobom bezdomnym.
§ 6 uchwały zmienianej otrzymał następujące brzmienie: "W szczególnie uzasadnionych przypadkach, osoba bezdomna, której przyznano pomoc w formie tymczasowego miejsca pobytu w schronisku, na jej wniosek lub wniosek pracownika socjalnego, może zostać częściowo lub całkowicie zwolniona z ponoszenia odpłatności za pobyt w schronisku (ust. 1). Decyzję o częściowym lub całkowitym zwolnieniu z odpłatności za pobyt w schronisku podejmuje się po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego na podstawie udokumentowanego rodzinnego wywiadu środowiskowego. Decyzję o zwolnieniu z odpłatności podejmuje Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w D. lub inna osoba upoważniona, określając szczegółowo wysokość kosztów, z których osoba została zwolniona, a w przypadku zwolnienia z części opłat wysokość pozostałej należności do uiszczenia przez osobę bezdomną (ust. 2).
Uchwała została przedłożona organowi nadzoru w dniu 22 marca 2018r.
Organ nadzoru uznał, że przytoczony zapis uchwały podjęty został z istotnym naruszeniem art. 97 ust. 5 i art. 104 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej ( t. j. Dz. U. z 2017r. poz. 1769, ze zm.). Wyjaśnił, że zgodnie z tymi przepisami ustawodawca przyjął jako zasadę obowiązek ponoszenia opłaty za pobyt w ośrodku wsparcia. Jednocześnie ustawodawca, w art. 104 ust.4 ustawy o pomocy społecznej, sam wskazał sytuacje, w których dopuszczalne jest odstąpienie od żądania zwrotu należności z tego tytułu, a także stosowania ulg w spłacie. Skoro zatem kwestia możliwości zastosowania obniżenia opłat za pobyt w ośrodku wsparcia uregulowana została w ustawie, a nadto przepis art. 97 ust. 5 ustawy nie zawiera upoważnienia do określenia przez organ stanowiący zasad obniżania opłat za pobyt w ośrodkach wsparcia, to należy stwierdzić, iż Rada Gminy wprowadzając w uchwale takie postanowienia, wykroczyła poza delegację wynikającą z art. 97 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej.
Pismem procesowym z dnia 12 lipca 2018r. Gmina D. cofnęła skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 60 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a.") skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Cofnięcie wniesionej do sądu skargi oznacza rezygnację strony z kontynuowania postępowania sądowoadminstracyjnego i stanowi ono urzeczywistnienie zasady dyspozycyjności, umożliwiającej stronie rozporządzanie przedmiotem tego postępowania w ramach przysługujących jej na mocy obowiązujących przepisów uprawnień procesowych (por. B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, s. 159).
W rozpoznawanej sprawie Sąd nie dopatrzył się zaistnienia przesłanek kwalifikujących cofnięcie skargi jako niedopuszczalne. Zgodnie zaś z art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę. Zatem postępowanie sądowe należało umorzyć