Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2018r. w Olsztynie na posiedzeniu niejawnym wniosku E Spółka z o.o. z siedzibą w E o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi E Spółka z o.o. z siedzibą w E na decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w E z dnia "[...]"r. nr "[...]" w przedmiocie opłaty za usługi wodne postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu.
W dniu "[...]"r. (data nadania przesyłki u operatora pocztowego) E Spółka z o.o. z siedzibą w E złożyło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie (za pośrednictwem organu) skargę na decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w E z dnia "[...]"r. Nr "[...]", którą nałożono na skarżącego za okres od dnia "[...]" do "[...]"r. opłatę stałą w wysokości "[...]" zł, za odprowadzanie do wód: wód opadowych i roztopowych.
Zarzucono podjętemu rozstrzygnięciu naruszenie art. 273 ustawy z dnia 20 lipca 2017r. Prawo wonne poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie poprzez przyjęcie, iż w tej sprawie skarżący jest podmiotem obowiązanym do ponoszenia opłaty stałej za świadczone usługi wodne i że takie usługi są rzeczywiście świadczone oraz że skarżący dokonuje odprowadzania do wód: wód opadowych lub roztopowych, podczas gdy w rzeczywistości sytuacja taka nie ma miejsca.
W skardze zawarto m.in. wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w całości na podstawie art. 61 § 2 pkt 1 i § 3 p.p.s.a. z uwagi na niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wniosek ten uzasadniono tym, że decyzja określa odroczone w czasie płatności, których uiszczanie może okazać się bezprzedmiotowe w wyniku rozstrzygnięcia Sądu i tym samym rodzić niepotrzebnie obowiązek zwrotu zapłaconych przed definitywnym rozstrzygnięciem sprawy rat kwartalnych.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w E wniósł o jej oddalenie podtrzymując w całości argumentację zawartą w skarżonej decyzji, zaś w odniesieniu do wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie przedstawiono stanowiska.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2017r., poz. 1369, z późn.zm.) zwanej dalej: ustawą p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 zd. 1 ustawy p.p.s.a.).
Rozstrzygając o wstrzymaniu wykonania aktu na podstawie ww. przepisu Sąd związany jest zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Użycie przez ustawodawcę w art. 61 § 3 ustawy p.p.s.a. zwrotów nieostrych wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich normy ogólnej. W postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004r., sygn. akt GZ 138/04 (dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że "znaczna szkoda" to taka, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Zaś trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie NSA z dnia 10 marca 2010r., sygn. akt I FSK 1841/09, post. NSA z dnia 19 maja 2011r. sygn. akt II OZ 415/11, dostępne w CBOSA).