Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 sierpnia 2010r. sprawy ze skargi A. S. na pracownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. postanawia - odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w O. akt sprawy wynika, że w dniu 9 kwietnia 2010r., A. S. nadesłał do tut. Sądu pocztą elektroniczną (e-mail) skargę na pracownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. Zarzucił pracownikowi czynną napaść i używanie obelżywych sformułowań wobec skarżącego na terenie Domu Dziennego Pobytu w B. Wskazał, że pracownik wykonuje obowiązki służbowe i jeździ samochodem pod wpływem alkoholu. Wniósł o zwolnienie go z pracy i wszczęcie wobec niego postępowania dyscyplinarnego i karnego. Ponadto zwrócił się o zwolnienie z kosztów sądowych z uwagi na to, że jest ubogim, bezrobotnym inwalidą utrzymującym się z kwoty 444zł.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B., działający z upoważnienia Burmistrza Miasta w B. wniósł o jej odrzucenie, a w przypadku nie uwzględnienia tego wniosku o jej oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że analiza treści skargi prowadzi do wniosku, że organem właściwym do jej rozpoznania winna być Rada Miejska w B. Stwierdził, że podane przez skarżącego informacje nie są zgodne z prawdą. Pracownik, o którym mowa w skardze, był wielokrotnie przez skarżącego obrażany i bezpodstawnie pomawiany o wykonywanie obowiązków służbowych pod wpływem alkoholu. Ponadto podkreślił, że pracownicy organu mają duże problemy ze skarżącym, albowiem są nagminnie przez niego obrażani i pomawiani w licznych pismach kierowanych do szeregu instytucji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Merytoryczne rozpoznanie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądami administracyjnymi badaniem dopuszczalności jej wniesienia.
Stosownie do art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę administracji publicznej poprzez rozpatrywanie skarg na akty, czynności lub bezczynność organów administracji publicznej. Zauważyć przy tym należy, że nie każda działalność organów administracji publicznej podlega kontroli sądu administracyjnego. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym, sądy administracyjne nie są bowiem właściwe między innymi do rozpoznawania tzw. Skarg powszechnych, a więc skarg związanych, tak jak w niniejszej sprawie, z nienależytym wykonywaniem zadań przez pracowników organów administracji publicznej (tak m.in. w postanowieniu NSA z 25 lutego 2009r., Sygn. akt II OSK 241/09, opublikowanym na stronie internetowej NSA pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl). W przedmiotowej sprawie przedmiotem zaskarżenia jest bowiem zachowanie pracownika organu pomocy społecznej.
Jak słusznie zauważył organ w odpowiedzi na skargę do rozpoznania niniejszej skargi właściwa jest Rada Miejska w B., a nie Wojewódzki Sąd Administracyjny w O. Skarga na pracownika organu administracji wnoszona jest bowiem oraz rozpatrywana w trybie i przez organy określone w Dziale VIII (art. 227-240) ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. 2000, Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Skarga powszechna jest odformalizowanym środkiem obrony i ochrony różnych interesów jednostki, który nie daje jednak podstaw do żądania wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego. Postępowanie w sprawie tego typu skarg cechuje się tym, iż nie ma w nim stron postępowania, nie wydaje się rozstrzygnięć adresowanych do skarżącego, jedynie zawiadamia się go o czynnościach wewnętrznych zmierzających do wyjaśnienia okoliczności podniesionych w skardze. W konsekwencji, działania administracji publicznej będące przedmiotem tego typu skarg, nie podlegają kontroli sądów administracyjnych, gdyż nie mieszczą się w katalogu czynności i aktów zawartych w art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji.