Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku W. B. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi W. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego postanawia odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Wyrokiem z dnia 4 października 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę W. B. na opisaną w osnowie postanowienia decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego.
Na rozprawie, o terminie której skarżący został prawidłowo zawiadomiony, W. B. nie był obecny.
Wnioskiem z dnia 14 listopada 2011 r. skarżący zwrócił się o doręczenie uzasadnienia wyroku z dnia 4 października 2011 r. Zwrócił się jednocześnie o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku wskazując, że termin ten został przekroczony z powodu jego nieobecności w kraju.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu nie jest zasadny. Według art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Jednocześnie ustawa wymaga, aby uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, strona dokonała składając wniosek. Ocenie Sądu podlega zatem, czy strona postępowania dołożyła wszelkiej możliwej staranności, jakiej należało od niej oczekiwać. Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza się np. powódź, pożar, przerwy w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się osobą trzecią przy dokonywaniu konkretnej czynności (por. B. Adamiak, J. Borkowski, "Kodeks postępowania administracyjnego", Komentarz, wyd. 2, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 1998, s. 345).
Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie w przypadku, gdy w sposób przekonujący uprawdopodobniony zostanie brak winy, a przy tym wykazane zostanie, iż niezależna przeszkoda trwała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.
O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy nawet przy dochowaniu należytej staranności, nie można było usunąć przeszkody do dokonania czynności. Inaczej mówiąc, gdy wykazane zostanie, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, czyli gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. E. Iserzon, J. Staraniek. "Kodeks postępowania administracyjnego", Komentarz, wyd. IV, W-wa 1980, str. 136). W literaturze dominuje pogląd, że przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
W ocenie Sądu, okoliczność podniesiona w złożonym wniosku nie uprawdopodabnia braku winy skarżącego w uchybieniu terminowi, nie wskazuje także, iż wnioskodawca nie mógł dokonać czynności w terminie.
Przede wszystkim podnieść należy, że skarżącemu doręczone zostało zawiadomienie o terminie rozprawy, na którym to zawiadomieniu umieszczone było pouczenie, że wyrok oddalający skargę uzasadniany jest jedynie na wniosek strony, złożony w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyroku, a sentencji wyroku ogłoszonego na rozprawie nie doręcza się stronom nieobecnym na rozprawie.
W ocenie Sądu skarżący, pouczony o terminie złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku, winien był podjąć działania, nawet nie przyjeżdżając na rozprawę przed Sądem, w celu uzyskania informacji o treści zapadłego wyroku (choćby podczas rozmowy telefonicznej) i złożyć ewentualny wniosek o uzasadnienie wyroku w terminie.
Z tych względów, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji