Wniosek w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Chybicki po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. B., J. B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z. B., J. B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Wstrzymanie wykonania aktu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego
Uzasadnienie

Pismem z dnia 1 kwietnia 2016 r. Z. i J. B. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego opisaną w sentencji niniejszego postanowienia. Kolejnym pismem (z dnia 1 kwietnia 2016 r.) zwrócili się o wstrzymanie wykonania powyższej decyzji do czasu prawomocnego zakończenia postępowania przed WSA w Olsztynie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm., dalej "P.p.s.a.") wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.

Instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004r., sygn. akt GZ 138/04 (dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej "CBOSA"), "znaczna szkoda" to taka, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków.

Złożony przez skarżących wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie mógł zostać uwzględniony z tego powodu, iż skarżący nie wykazali w uzasadnieniu wniosku okoliczności przemawiających za tym, że wykonanie zaskarżonego aktu grozi wyrządzeniem znacznej szkody lub wywoła skutki trudne do odwrócenia. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 15 stycznia 2015 r. sygn. akt I OZ 1236/14, obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, spoczywa wyłącznie na wnioskodawcy. Domagając się wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, skarżący musi wykazać, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia tym aktem znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Niezbędne jest wskazanie na konkretne okoliczności pozwalające ocenić, czy wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne.

W ocenie Sądu, skarżący nie przedstawili argumentacji przemawiającej za tym, że wykonanie zaskarżonego aktu grozi wyrządzeniem znacznej szkody lub wywoła skutki trudne do odwrócenia. Zważywszy, że na skarżących spoczywał obowiązek przedstawienia okoliczności, które wskazywałyby w jaki sposób wykonanie zaskarżonej decyzji wpłynąć może na zaktualizowanie się przesłanek z art. 61 § 3 P.p.s.a., a skarżący tego nie uczynili, należało odmówić wstrzymania zaskarżonej decyzji.

Podkreślić również należy, iż w judykaturze utrwalony jest już pogląd, zgodnie z którym, podmiot występujący o ochronę tymczasową nie może oczekiwać od sądu, aby ten, wyręczając go, niejako z urzędu poszukiwał usprawiedliwienia dla złożonego wniosku. Brak należytego uzasadnienia żądania o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji wyklucza dokonywanie jego merytorycznej oceny (por. postanowienia NSA: z dnia 25 kwietnia 2012 r., II FSK 498/12; z dnia 10 maja 2011 r., II FZ 106/11; z dnia 9 września 2011 r., II FSK 1501/11; z dnia 28 września 2011 r., I FZ 219/11 i z dnia 26 listopada 2007 r., II FZ 338/07).

Ze wskazanych powyżej powodów na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Wstrzymanie wykonania aktu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego