Wniosek w przedmiocie odmowy skierowania bezrobotnego na szkolenie
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 lipca 2009r. wniosku E. G. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na pismo Prezydenta Miasta O. z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy skierowania bezrobotnego na szkolenie postanawia - odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie strona 1/2

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia "[...]" E. G. jako osoba bezrobotna zwróciła się do Miejskiego Urzędu Pracy w O. o indywidualne skierowanie na szkolenie w zakresie wyrobu biżuterii artystycznej podnosząc, że po szkoleniu planuje rozpoczęcie działalności gospodarczej w tym przedmiocie.

Pismem z dnia "[...]" Dyrektor Miejskiego Urzędu Pracy w O., działając z upoważnienia Prezydenta Miasta O., poinformował E. G. o pozytywnym rozpatrzeniu jej wniosku. Podał przy tym, że zgodnie z przyjętymi kryteriami - zatwierdzonymi przez Miejską Radę Zatrudnienia w O. - Urząd sfinansuje koszty szkolenia do wysokości 2.983,98 zł., to jest do kwoty stanowiącej równowartość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia na dzień złożenia wniosku o indywidualne skierowanie na szkolenie. Wskazał ponadto, że pozostałe koszty szkolenia oraz koszty związane z zakwaterowaniem i dojazdem będzie ona zobowiązana pokryć z własnych środków.

Na mocy skierowania z dnia "[...]" E. G. rozpoczęła szkolenie na kursie "Projektowanie i wytwarzanie biżuterii I stopnia", którego czas trwania przewidziano na okres od 25 sierpnia 2008r. do 13 października 2008r. Ostatecznie kurs ten zakończył się 6 października 2008r.

W trakcie realizacji tego kursu - wnioskiem z dnia "[...]" - E. G. zwróciła się do Dyrektora Miejskiego Urzędu Pracy w O. o zwiększenie kwoty przeznaczonej na szkolenie w zakresie wyrobu biżuterii artystycznej do wysokości 200% średniej krajowej.

Pismem z dnia "[...]", nr "[...]", Dyrektor Miejskiego Urzędu Pracy w O., działając z upoważnienia Prezydenta Miasta O., poinformował E. G., że koszt kursu "Projektowanie i wytwarzanie biżuterii I stopnia", zgodnie ze złożoną przez instytucję szkoleniową ofertą, wynosi 2.900 zł. i jest w 100% finansowany przez Urząd Pracy ze środków Funduszu Pracy. W związku z powyższym uznał, że nie ma możliwości sfinansowania kwoty kursu podanej w piśmie z dnia "[...]". Wskazał ponadto, że przysługuje jej refundacja kosztów dojazdu do miejscowości, w której odbywa się szkolenie (do Warszawy) najtańszym dogodnym środkiem transportu oraz dodatek szkoleniowy w wysokości 20% zasiłku dla bezrobotnych.

Kolejnym pismem z dnia "[...]" (nazwanym "odwołaniem") E. G. zwróciła się do Prezydenta Miasta O. o ponowne rozpatrzenie jej wniosku i sfinansowanie kosztów przedmiotowego szkolenia w wysokości 200% przeciętnego wynagrodzenia, wskazując na potrzebę doskonalenia zdobytych już umiejętności.

Pismem z dnia "[...]", nr "[...]", Prezydent Miasta O. poinformował E. G., że sprawa nie może być załatwiona zgodnie z jej oczekiwaniami z uwagi na ograniczone limitem środki Funduszu Pracy przeznaczone na aktywizację zawodową osób bezrobotnych. Wskazane pismo zostało doręczone E. G. "[...]".

W dniu "[...]" E. G. zaskarżyła powyższe pismo do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie zarzucając Prezydentowi Miasta O. naruszenie prawa materialnego, poprzez ograniczenie regulaminem, obowiązującym w Miejskim Urzędzie Pracy w O., ustawowego limitu środków na sfinansowanie szkolenia oraz niezgodne z zasadami sprawiedliwości społecznej gospodarowanie środkami przeznaczonymi na finansowanie szkoleń. Z uwagi na uchybienie terminu do wniesienia skargi wniosła o jego przywrócenie wskazując, że w otrzymywanych od organu pismach nie było informacji o trybie odwoławczym, stosownych pouczeń w tym zakresie nie uzyskała także od pracowników urzędu. Podała przy tym, że o możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego dowiedziała się od prawników z biur poselskich, do których zwracała się z prośbą o interwencję w tej sprawie. Jako datę ustania przyczyny uchybienia terminu do wniesienia skargi wskazała "[...]".

Strona 1/2