Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" r., nr "[...]" w przedmiocie wymeldowania na skutek skargi kasacyjnej skarżącego od wyroku z dnia 24 maja 2016 r. postanawia odrzucić skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 24 maja 2016 r., sygn. akt II SA/Ol 63/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę M. B. na decyzję Wojewody z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie wymeldowania.
Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczony został profesjonalnemu pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu w dniu 16 czerwca 2016 r.
Pismem z dnia 21 czerwca 2016 r. L. B. - brat skarżącego będący również jego pełnomocnikiem, podniósł okoliczności, które jego zdaniem powinny zostać uwzględnione przez Sąd. Podał, że kontaktował się z ustanowionym adwokatem, który poinformował go, że nie będzie wnosił skargi kasacyjnej. Wniósł o przesłanie mu wyszczególnionych dokumentów. W wykonaniu wezwania Sądu, pismem z dnia 9 lipca 2016 r. L. B. wyjaśnił, że jego pismu z dnia 21 czerwca 2016 r. należy nadać bieg jako skardze kasacyjnej.
Pismem z dnia 28 czerwca 2016 r. ustanowiony adwokat złożył opinię o braku podstaw do sporządzenia skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U z 2016 r. poz. 718, zwanej w dalszym ciągu uzasadnienia p.p.s.a.) od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
W myśl art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Art. 175 § 1 p.p.s.a. stanowi zaś, że skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Przepisu tego nie stosuje się, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy skargę kasacyjną wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich (art. 175 § 2).
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym sporządzanie skargi kasacyjnej przez podmiot nieuprawniony jest brakiem nieusuwalnym, skutkującym odrzuceniem skargi kasacyjnej jako niedopuszczalnej na podstawie art. 178 w zw. z art. 175 § 1, § 2 i § 3 p.p.s.a. (por. B. Dauter. Metodyka pracy sędziego sądu administracyjnego, Wydanie 2., Warszawa 2009 r. str. 493.). Tym samym wojewódzki sąd administracyjny powinien odrzucić skargę bez wzywania do usunięcia braków, w sytuacji, gdy skargę sporządzi i podpisze podmiot nieuprawniony (vide: postanowienie NSA z dnia 28 stycznia 2004 r., FSK 3/04, M. Prawniczy 2004, Nr 5, s. 202). W postanowieniu z dnia 15 maja 2008 r. (sygn. akt II GSK 502/07) Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił także, że tryb z art. 49 p.p.s.a. (wezwania do uzupełnienia braków formalnych) przy skardze kasacyjnej jest możliwy do zastosowania tylko do wyjaśnienia, czy osoba która podpisała skargę kasacyjną jest umocowana do jej sporządzenia w świetle art. 175 p.p.s.a. (por. też postanowienie NSA z dnia 3 grudnia 2013r., sygn. akt II FZ 1082/13, publ. na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl). Analiza akt rozpoznawanej sprawy, nie dała natomiast podstaw do przyjęcia, że brat skarżącego L. B., który wywiódł w imieniu skarżącego przedmiotową skargę kasacyjną, jest podmiotem uprawnionym do sporządzenia skargi kasacyjnej, wymienionym w art. 175 § 1, 2 p.p.s.a.
Skoro więc wniesiona w dniu 21 czerwca 2016 r. skarga kasacyjna nie została sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, lecz przez pełnomocnika skarżącego, który nie jest podmiotem uprawnionym do jej sporządzenia, to należało ją odrzucić jako niedopuszczalną.
Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.