Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R.O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego postanawia umorzyć postępowanie sądowe. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
R.O. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego, skargę na decyzję tego organu z dnia "[...]" Nr "[...]", utrzymującą w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Burmistrza przez Kierownika Miejsko Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia "[...]" w sprawie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na P.O. W uzasadnieniu strona podała, że nie zgadza się z twierdzeniem Kolegium, iż jako rolnikowi nie przysługuje mu świadczenie pielęgnacyjne nad schorowaną matką. Wyjaśnił, iż nie pracuje w swoim gospodarstwie rolnym, gdyż musi zajmować się matką, zaś składki do KRUS są opłacane jedynie dlatego, że takie są przepisy ustawy.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odpowiedzi na skargę z dnia 23 lipca 2010 r. wniosło się o umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego podnosząc, iż skład orzekający Kolegium uwzględnił w całości skargę R.O. w trybie art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Organ wskazał, iż decyzją z dnia "[...]" Nr "[...]" uchylił zaskarżoną własną decyzję z dnia "[...]" Nr "[...]" oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Miejsko Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia "[...]" w sprawie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na P.O. i sprawę przekazał organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. Decyzję tę doręczono stronie w dniu 26 lipca 2010 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje.
W rozpoznawanej sprawie skarżący wniósł skargę na decyzję organu administracji publicznej, a zatem na podstawie art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej: ustawą ppsa).
Stosownie zaś do art. 161 § 1 pkt 3 ustawy ppsa, Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy stało się ono z innych przyczyn bezprzedmiotowe.
W doktrynie oraz judykaturze panuje zgodny pogląd, iż do tej kategorii przyczyn umorzenia postępowania należy zaliczyć uwzględnienie skargi przez organ administracyjny w trybie autokontroli, określonym w art. 54 § 3 ustawy ppsa (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Komentarz, Wydanie 3,
Warszawa 2008, str. 403, postanowienie Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 21 listopada 2007r. sygn. akt II FSK 1259/06, niepublikowane). Stosownie do treści wskazanego przepisu, organ którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.
W rozpoznawanej sprawie Samorządowe Kolegium Odwoławcze skorzystało z tej możliwości i uchyliło zaskarżoną (własną) decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Miejsko Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej przekazując sprawę temu organowi do ponownego rozpoznania i przeprowadzenia pełnego postępowania wyjaśniającego, z uwzględnieniem okoliczności, iż sam fakt posiadania gospodarstwa rolnego i podlegania ubezpieczeniu rolników w KRUS nie pozbawia samo przez się uprawnienia do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
Mając powyższe na uwadze nie budzi wątpliwości, że zaskarżona decyzja została wyeliminowana z obrotu prawnego, a w konsekwencji postępowanie sądowoadministracyjne stało się bezprzedmiotowe. Z tego powodu, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec o jego umorzeniu.