Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. Z. o zmianę postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 8 lutego 2012 r. sygn. akt II SA/Ol 703/11 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi A. Z. na niewykonanie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 16 lutego 2010 r. sygn. akt II SA/Ol 36/09 w przedmiocie nałożenia grzywny za niezastosowanie się do obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanawia odrzucić wniosek. WSA/pos.1- sentencja postanowienia
Postanowieniem z dnia 16 września 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę A. Z. na niewykonanie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 16 lutego 2010 r., sygn. akt II SA/Ol 36/09, w przedmiocie nałożenia grzywny za niezastosowanie się do obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Postanowienie to stało się prawomocne z dniem 5 listopada 2011 r.
Wnioskiem z dnia 10 października 2011 r. skarżący zwrócił się do tut. Sądu o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie imiennie wskazanego przez niego adwokata.
Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2011 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie odmówił skarżącemu ustanowienia adwokata. W uzasadnieniu podniesiono, iż opierając się na informacjach zawartych we wniosku o przyznanie prawa pomocy złożonym w niniejszej sprawie oraz przedłożonych w innych sprawach dodatkowych oświadczeniach i dokumentach źródłowych, uznanych przez wnioskodawcę za wyczerpujące, należy stwierdzić, że wnioskodawca nie wykazał w sposób nie budzący wątpliwości, że spełnia przesłankę uzasadniającą przyznanie prawa pomocy, bowiem nie jest możliwa ocena jego rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych.
Po rozpoznaniu sprzeciwu wniesionego przez A. Z., postanowieniem z dnia 8 lutego 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, polegającym na ustanowieniu adwokata. W uzasadnieniu podniesiono, iż wnioskodawca nie wykazał jakimi środkami pieniężnymi dysponuje oraz jakiego rodzaju i w jakiej wysokości ponosi wydatki. Złożone w sprawie oświadczenia nie pozwalają bowiem na ocenę jego rzeczywistej sytuacji materialnej i zdolności finansowych. Tym samym skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Postanowienie to stało się prawomocne z dniem 16 marca 2012 r. na skutek oddalenia zażalenia skarżącego przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 16 marca 2012r. (sygn. akt I OZ 157/12).
Pismem z dnia 18 maja 2012 r., które zostało wniesione do tutejszego Sądu w dniu 28 maja 2012 r., A.Z. - na podstawie art. 165 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - wniósł o zmianę treści sentencji postanowienia z dnia 16 kwietnia 2012 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym. Skarżący wskazał na zmianę okoliczności faktycznych, będących podstawą wydania przedmiotowego postanowienia. Podniósł, iż z uwagi na to, że Sąd nie dał wiary przedłożonym przez niego dowodom i oświadczeniom, złożył nowe dowody w postaci dokumentów odpowiednich instytucji państwowych - zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w B. potwierdzające, że skarżący nie figuruje w ewidencji podatników podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu działów specjalnych produkcji rolnej, jak również w ewidencji osób prowadzących działalność gospodarczą, a także zaświadczenie o dochodach skarżącego za 2011 r. Zdaniem A.Z. wymienione zaświadczenia stanowią istotne dowody w sprawie, o które Sąd jednak nie wystąpił. Dodatkowo skarżący zwrócił uwagę, że ustanowienie na jego rzecz profesjonalnego pełnomocnika ma szczególne znaczenie, gdyż jego skargi zostały odrzucone lub oddalone przez sąd administracyjny, a sporządzenie skargi kasacyjnej od orzeczeń sądu objęte jest tzw. przymusem adwokackim. Z tego też względu, w ocenie skarżącego, od przyznania mu prawa pomocy przez ustanowienie pełnomocnika z urzędu, uzależniona jest realizacja konstytucyjnego prawa do sądu.