Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Agnieszka Bińczyk po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego K. N. o przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu w sprawie ze skargi M. W. na niewykonanie przez "[...]" Ośrodek Pomocy Społecznej w "[...]" wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 stycznia 2017 r. sygn. akt II SA/Ol 1369/16 w przedmiocie zasiłku celowego postanawia odmówić przyznania radcy prawnemu K. N. wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu.
Postanowieniem z dnia 23 października 2017 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę M. W.
Postanowieniem z dnia 7 grudnia 2017 r., Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie ustanowił dla skarżącej radcę prawnego. Na podstawie tego postanowienia Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych wyznaczyła dla skarżącej jako pełnomocnika z urzędu - radcę prawnego K. N.
W piśmie procesowym z dnia 22 lutego 2018 r. (data osobistego złożenia), do którego załączona została opinia o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wskazanego wyżej postanowienia, wyznaczony radca prawny wniósł o "przyznanie wynagrodzenia tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej wg norm przepisanych." Zgodnie z załączoną opinią zawiadomienie radcy prawnego o jego wyznaczeniu nastąpiło w dniu 25 stycznia 2018 r.
Wskazać należy, że w świetle art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Z dniem 2 listopada 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1715 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem z dnia 3 października 2016 r. Zgodnie z przepisem przejściowym (§ 22), do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
Powyższe oznacza, że w warunkach niniejszej sprawy - wszczętej i niezakończonej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r. - do postępowania w drugiej instancji, zastosowanie powinny mieć przepisy dotychczasowe, czyli przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1805), zwanego dalej rozporządzeniem z dnia 22 października 2015 r.
Stosownie do § 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: 1) opłatę ustaloną zgodnie z przepisami rozporządzenia oraz 2) niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego. Zgodnie z § 3 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej zawiera oświadczenie, że opłata nie została zapłacona w całości lub w części.
W niniejszej sprawie, wyznaczony radca prawny wniósł o "przyznanie wynagrodzenia tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej wg norm przepisanych." Wraz z tym żądaniem nie złożył jednak oświadczenia, że opłaty za czynności radcy prawnego nie zostały zapłacone w całości lub w części. W konsekwencji, stwierdzić należy, że jego wniosek nie zawiera oświadczenia wymaganego przez § 3 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. Oświadczenie, o którym mowa w tym przepisie, jest natomiast obligatoryjnym składnikiem wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej. Stanowi ono podstawę do ustalenia, że opłaty za czynności radcy prawnego nie zostały zapłacone w całości lub w części i pozwala tym samym określić zakres, w jakim wynagrodzenie za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy powinno zostać pokryte przez Skarb Państwa. Faktu, iż opłaty za czynności radcy prawnego nie zostały zapłacone w całości lub w części nie można wywodzić z samego żądania zawartego we wniosku o przyznanie wynagrodzenia.
Brak przedmiotowego oświadczenia nie stanowi jednocześnie braku formalnego wniosku, lecz brak w zakresie uzasadnienia wniosku, dlatego też nie podlega uzupełnieniu w trybie art. 49 § 1 ustawy. Jego brak wywołuje skutki materialnoprawne polegające na utracie przez zawodowego pełnomocnika prawa do wynagrodzenia. Przedstawione stanowisko utrwalone zostało w orzecznictwie sądów administracyjnych (zob. np. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 18 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 390/08, z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt I OZ 615/08, z dnia 8 grudnia 2009 r., sygn. akt II GZ 273/09, z dnia 13 sierpnia 2014 r., sygn. akt II OZ 759/14, http://orzeczenia.nsa.gov.pl), które pomimo zmiany stanu prawnego w przedmiocie opłat za czynności adwokatów i radców prawnych nie utraciło aktualności.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 ustawy, należało orzec jak w sentencji.