Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Szczepkowska po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku I. Ż. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi I. Ż. na uchwałę Rady Miejskiej w G. z dnia 2 marca 2007 r. nr "[...]" w przedmiocie zmiany do Statutu Miasta G. postanawia 1. przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym, obejmujące ustanowienie radcy prawnego; 2. oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Wnioskiem z dnia 17 października 2009 r. I.Ż. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie o przyznanie prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jego skargi na uchwałę Rady Miejskiej w G. z dnia 2 marca 2007 r. Nr VI/23/07 w przedmiocie zmiany do Statutu Miasta G. Referendarz sądowy uwzględnił wniosek I.Ż. i prawomocnym postanowieniem z dnia 30 grudnia 2009 r. przyznał skarżącemu prawo pomocy w postaci zwolnienia od ponoszenia kosztów sądowych. Następnie wyrokiem z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. akt II SA/Ol 828/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę I.Ż.
W dniu 16 marca 2010 r. wpłynął do tut. Sądu kolejny wniosek I.Ż. o przyznanie prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. W uzasadnieniu wniosku skarżący podał, że nie zgadza się z wyrokiem WSA w Olsztynie z dnia 23 lutego 2010 r. i chce wnieść od niego skargę kasacyjną, która musi być sporządzona przez radcę prawnego lub adwokata. Stwierdził, iż nie stać go na ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika. Podał, że jest emerytem posiadającym na wychowaniu niepełnosprawnego syna, wymagającego ciągłego leczenia i rehabilitacji, a związane z tym wydatki są bardzo duże i wynoszą około 500 zł miesięcznie. Koszty utrzymania mieszkania to natomiast około 800 zł. Ponadto wobec ustalenia separacji małżeńskiej postanowieniem sądowym z 22 października 2009 r. płaci alimenty w wysokości 400 zł. Ponadto majątek rodziny stanowią mieszkanie i samochód osobowy marki Fiat Marea (rocznik 2001), który zgodnie z deklaracją w rubryce nr 7 formularza wniosku, służy głównie do przewozu syna na rehabilitację. W rubryce nr 10 formularza wniosku ("Dochody") wykazał emeryturę własną i rentę socjalną syna w łącznej kwocie 2.049,76 zł netto. W rubryce nr 11 formularza wniosku dodał, iż jest zadłużony u rodziny na kwotę 500 zł. W związku z powyższym podniósł, że poniesienie kosztów sądowych nie jest w jego przypadku praktycznie możliwe i byłoby równoznaczne z pozbawieniem jego rodziny środków do życia, a ponadto wymagałoby zaciągnięcia pożyczki, której spłacenie wydaje się być niemożliwe, a na pewno bardzo utrudnione. Dodał, iż zainicjował wiele spraw sądowych, a ich ogólny koszt wynosi 2.000 zł.
Postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2010 r. (sygn. akt II SA/Ol 828/09) Referendarz sądowy odmówił przyznania I.Ż. prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującego ustanowienie radcy prawnego. W obszernym uzasadnieniu postanowienia stwierdzono, że brak przedłożenia przez wnioskodawcę, mimo wezwania, wszystkich dokumentów źródłowych, jak również złożenie oświadczeń, które nie są ze sobą zgodne lub pozostają w sprzeczności, uniemożliwia ocenę rzeczywistej sytuacji majątkowej i możliwości płatniczych strony i jego rodziny. Tym samym nie jest możliwe jednoznaczne stwierdzenie, czy nie jest on w stanie ponieść kosztów zastępstwa procesowego w tej sprawie. Oświadczenia strony, które budzą wątpliwości, nie mogą stanowić podstawy przyznania prawa pomocy w jakimkolwiek zakresie. Prawo pomocy jest instytucją wyjątkową i jako taka powinno być stosowane tylko w stosunku do osób, które w sposób nie budzący wątpliwości wykazały, że spełniają przesłanki do jego otrzymania.