Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Szczepkowska po rozpoznaniu w dniu 20 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.S. na decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. z dnia 23 sierpnia 2010 r., nr [...]’’ w przedmiocie zasiłku celowego postanawia odrzucić skargę.
Decyzją z dnia 23 sierpnia 2010 r., nr y, działająca z upoważnienia Burmistrza Miasta B. zastępca Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. odmówiła A.S. przyznania zasiłku celowego na zakup gazu, leków, środków czystości oraz opłacenie czynszu i energii elektryczną.
W złożonej skardze na powyższą decyzję organu I instancji A.S. zarzucił, że decyzja ta wydana została z przekroczeniem terminów procesowych i nie przyznano mu pomocy adekwatnej do jego potrzeb. Zdaniem skarżącego, zastępca Dyrektora specjalnie przyznaje mu niskie zasiłki, natomiast Dyrektor MOPS nie reaguje na te działania w stosunku do skarżącego jako świadczeniobiorcy MOPS.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B., działający z upoważnienia Burmistrza Miasta B., wniósł o jej odrzucenie, a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku o jej oddalenie. Stwierdził, że organem właściwym do rozpoznania sprawy z odwołania od decyzji jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Wyjaśnił ponadto, że skarżący złożył wniosek o pomoc społeczną w dniu 2 sierpnia 2010 r., wywiad rodzinny został przeprowadzony w dniu 10 sierpnia 2010 r., natomiast decyzja w sprawie pomocy społecznej została wydana w dniu 23 sierpnia 2010 r., a doręczono ją stronie w dniu 27 sierpnia 2010 r. Zatem, zostały zachowane terminy określone w Kodeksie postępowania administracyjnego i rozporządzeniu w sprawie przeprowadzenia wywiadów środowiskowych. Organ zaznaczył, że skarżący złożył odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w E.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności rozważenia wymagała kwestia dopuszczalności skargi. Należy bowiem wskazać, iż merytoryczne rozpoznanie skargi zawsze poprzedza kontrola dopuszczalności środka zaskarżenia.
Stosownie do art. 52 § 1 z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2). Jeżeli natomiast ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, to zgodnie z art. 52 § 3 skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa.
Z treści cytowanych przepisów wynika, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, o którym mowa w cytowanym przepisie, jest warunkiem skutecznego zaskarżenia do sądu administracyjnego szeroko rozumianego aktu administracyjnego lub czynności z zakresu administracji publicznej.
W niniejszej sprawie warunek wyczerpania środków zaskarżenia w ramach administracyjnego toku instancji nie został spełniony.
Z przedłożonych Sądowi akt administracyjnych wynika, że skarżący nie dopełnił wymogu przewidzianego w cytowanym wyżej art. 52 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Kwestionowana w skardze decyzja organu pierwszej instancji nie została przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego zweryfikowana przez organ II instancji w trybie odwoławczym.
Powyższe powoduje, że wniesiona skarga jest niedopuszczalna i z tego powodu podlega odrzuceniu.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało postanowić jak w sentencji.