Dnia 23 listopada 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Sędzia WSA Beata Jezielska Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2010 roku sprawy ze skargi Z. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego postanawia - umorzyć postępowanie sądowe.
Z. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego, skargę na decyzję tego organu z dnia "[...]", Nr "[...]", mocą której uchylono decyzję Dyrektora MOPS w "[...]" z dnia "[...]" w przedmiocie odmowy udzielenia świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy w związku z opieką nad mężem. W uzasadnieniu skargi podniosła, iż organ nie dokonał merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy pomimo tego, że wszelkie okoliczności sprawy dawały taką możliwość, a nadto, postępowanie w sprawie jest bezpodstawnie "przeciągane" kosztem jej rodziny. Powyższe, jak wskazała, uzasadnia uchylenie zakwestionowanej decyzji i przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
Pismem procesowym z dnia 13 września 2010 r. Kolegium wniosło o umorzenie postępowania sądowego w niniejszej sprawie podnosząc, iż postanowiło uwzględnić w całości skargę Z. S., w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.). Wskazało, iż postępowanie sądowoadministracyjne stało się bezprzedmiotowe.
Decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]", Samorządowe Kolegium Odwoławcze uwzględniło w trybie art. 54 § 3 p.p.s.a. skargę Z. S. w całości i uchyliło decyzję własną z dnia "[...]", Nr "[...]", jak też decyzję organu pierwszej instancji z dnia "[...]" oraz przyznało świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy w związku z opieką nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, wnioskowane przez Z. S. na męża.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe.
Bezprzedmiotowość postępowania sądowoadministracyjnego ma miejsce wówczas, kiedy w toku postępowania, a przed wydaniem wyroku przestanie istnieć przedmiot zaskarżenia. Taka sytuacja zaistnieje w szczególności wówczas, gdy zaskarżona decyzja zostanie pozbawiona bytu prawnego w rezultacie skorzystania przez organ z uprawnień autokontrolnych, przewidzianych w art. 54 § 3 p.p.s.a. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.
Z akt administracyjnych wynika, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia "[...]" wydaną w trybie autokontroli uchyliło zaskarżoną do Sądu decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji z dnia "[...]" oraz przyznało świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy w związku z opieką nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności wnioskowane przez skarżącą. Wspomniane rozstrzygnięcie z dnia "[...]" nie zostało zakwestionowane przez skarżącą. Zatem skarżona decyzja utraciła byt prawny na skutek jej uchylenia. W tej sytuacji, skoro decyzja, przeciwko której skarga była skierowana, została wyeliminowana z obrotu prawnego postępowanie stało się bezprzedmiotowe, co skutkuje jego umorzeniem. W doktrynie podkreśla się, iż wdrożenie trybu autokontroli i uchylenie w jego następstwie zaskarżonego rozstrzygnięcia organu administracji publicznej w całości jest jedną z przyczyn umorzenia postępowania przed sądem, o jakich mowa w przepisie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. (T. Woś i in., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 495).
Mając na względzie powyższe Sąd, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.