Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2019r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu o uzupełnienia braków formalnych w sprawie ze sprzeciwu Stowarzyszenia "[...]" w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań dla realizacji przedsięwzięcia postanawia odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Postanowieniem z dnia 16 stycznia 2019r. (sygn. akt II SA/Ol 865/18) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił sprzeciw Stowarzyszenia "[...]" w W. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia "[...]" w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań dla realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie "Centrum badawczo-rozwojowego hodowli trzody chlewnej, w którego skład wchodzą budynki inwentarskie, biogazownia praz ujęcie wód podziemnych". W uzasadnieniu wskazano, że występujący w imieniu Stowarzyszenia Z. S. nie wykazał swojego umocowania do reprezentowania Stowarzyszenia, a tym samym nie uzupełnił braków formalnych skargi. Podkreślono, że samo udzielenie pełnomocnictwa przez członków zarządu Stowarzyszenia nie upoważnia do występowania przed sądem administracyjnym, o ile nie są spełnione przesłanki określone w art. 35 § 1 lub 2 p.p.s.a. Skoro zaś wnoszący sprzeciw nie jest profesjonalnym pełnomocnikiem, ani też pracownikiem Stowarzyszenia, to nie może go reprezentować jako osoby prawnej.
Postanowienie to zostało doręczone stronie wnoszącej sprzeciw w dniu 22 stycznia 2019r. Natomiast w dniu 29 stycznia 2019r. Z. S. złożył pismo zatytułowane: "Wniosek o przywrócenie terminu zawitego do uzupełnienia braku formalnego o złożenie wyjaśnień w sprawie umocowania do reprezentowania strony skarżącej". W piśmie tym powołał się na art. 86 § 1 p.p.s.a., wnosząc jednocześnie o ponowne rozpatrzenie złożonego sprzeciwu. Podał, że Sądowi zostały przedłożone dokumenty upoważniające członka Stowarzyszenia. Ponadto na wezwanie Sądu przesłano ponownie to upoważnienie potwierdzone notarialnie. Z. S. podał, że jest członkiem Stowarzyszenia od samego początku jego istnienia, jest jednym z jego założycieli, a ponadto przez kilka lat pełnił funkcję wiceprezesa i od samego początku zostało mu udzielone upoważnienie do reprezentowania Stowarzyszenia w sprawach środowiskowych na wszystkich szczeblach administracji, jak też w postępowaniach przed sądami, a także Komisją Europejską. Podniósł, że w dotychczasowej praktyce nie zdarzyło się podważenie jego prawa do reprezentacji Stowarzyszenia, np. przed WSA w Warszawie. Wyjaśnił, że działalność Stowarzyszenia jest społeczna i opiera się jedynie na bazie finansów ze składek członkowskich i w związku z tym nie jest możliwe sfinansowanie ewentualnego przedstawiciela prawnego w rozumieniu przepisów powołanych przez Sąd, a ponadto w sprawach środowiskowych znalezienie kompetentnego prawnika na obszarze działania Stowarzyszenia jest w praktyce niemożliwe. Wskazał, że w przedmiotowej sprawie organ prowadził sprawę na wniosek inwestora, lecz bez odpowiedniego powiadomienia społeczności lokalnej i w związku z tym mieszkańcy zwrócili się do Stowarzyszenia o udzielenie pomocy w tej sprawie. Podał, że Stowarzyszenie nie posiadało wiedzy o możliwych brakach formalnych udzielonego upoważnienia i nie zostały podjęte dotychczas żadne działania mogące zmienić status reprezentanta Stowarzyszenia w świetle przepisów zaprezentowanych w postanowieniu Sądu, a ograniczenie możliwości reprezentowania Stowarzyszenia przez jego członków jest zablokowaniem możliwości realizacji celów statutowych. Powołał się na przepisy konwencji z Aarhus.