Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Chybicki po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy sprzeciwu r. pr. L. K. od postanowienia Referendarza Sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Ol 950/16 w przedmiocie odmowy przyznania kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Rektora Uniwersytetu [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie skreślenia z listy studentów postanawia utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Postanowieniem z 17 kwietnia 2018 r. Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie odmówił r. pr. L. K. przyznania wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia zażaleń na postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 16 listopada 2017 r., 9 stycznia 2018 r., 21 lutego 2018 r. i 4 kwietnia 2018 r. oraz zwrotu wydatków. Od powyższego rozstrzygnięcia sprzeciw wywiódł r. pr. L. K., który w piśmie z 15 maja 2018 r. stwierdzał, iż wnosi sprzeciw od ww. postanowienia Referendarza sądowego, zaskarżając je w całości.
Jak wskazano w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia, w orzecznictwie i doktrynie istnieje utrwalony pogląd, zgodnie z którym pełnomocnik ustanowiony w ramach prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie jedynie w związku z faktycznym (rzeczywistym) udzieleniem stronie pomocy prawnej. Pomoc prawna powinna przybrać wymiar realny, a ciężar wykazania, że została faktycznie udzielona stronie spoczywa na pełnomocniku (zob. np. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 grudnia 2004 r., sygn. akt OZ 720/04, i z 18 października 2007 r., sygn. akt II FZ 515/07, orzeczenia.nsa.gov.pl; S. Babiarz, B. Dauter, M. Niezgódka-Medek, Koszty postępowania w sprawach administracyjnych i sądowoadministracyjnych, Warszawa 2007, s. 316-317). Jak wskazano dalej celem pomocy prawnej udzielanej po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie jest - zależnie od okoliczności sprawy - podjęcie czynności umożliwiających wywiedzenie skargi kasacyjnej/zażalenia lub wyrażenie opinii o braku podstaw do wniesienia odpowiedniego środka odwoławczego. W niniejszej sprawie wyznaczony radca prawny wydał opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wydanego w sprawie wyroku, w związku ze sporządzeniem której, na mocy postanowienia z dnia 9 maja 2017 r. przyznano mu wynagrodzenie oraz orzeczono w kwestii zwrotu wydatków. W takiej sytuacji podejmowanie kolejnych działań, polegających na wydawaniu opinii stwierdzających oczywistą bezpodstawność kwestionowania postanowień o charakterze czysto procesowym i związanych z podejmowanymi przez stronę próbami kwestionowania ww. opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, nie może być zaliczone do czynności stanowiących faktyczne udzielenie stronie skarżącej pomocy prawnej, skoro nie mogły one przybliżyć jej do celu w postaci zmiany wydanego w sprawie wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 260 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), zwanej dalej "p.p.s.a.", sąd rozpatrując sprzeciw wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Zgodnie z § 2 tego przepisu wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność, a sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu. W ocenie Sądu sprzeciw nie zasługuje na uwzględnienie.