Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Krupiński po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Ł. M. na postanowienie Odwoławczej Komisji Stypendialnej Politechniki Opolskiej w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie stypendium socjalnego postanawia: umorzyć postępowanie.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez Ł. M. jest postanowienie Odwoławczej Komisji Stypendialnej Politechniki Opolskiej w Opolu z dnia [...], nr [...], stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania przez skarżącego od decyzji Wydziałowej Komisji Stypendialnej z dnia [...] o odmowie przyznania pomocy materialnej w zakresie stypendium socjalnego, stypendium na wyżywienie oraz stypendium mieszkaniowego.
W piśmie procesowym z dnia 22 marca 2011 r. Przewodniczący Odwoławczej Komisji Stypendialnej poinformował tut. Sąd, iż w trybie autokontroli na posiedzeniu Komisji w dniu [...] postanowieniem nr [...] uchylono w całości zaskarżone przez Ł. M. postanowienie. W załączeniu organ przesłał także wspomniane postanowienie, wydane w oparciu o art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Ponadto pismem z dnia 9 maja 2011 r., na wezwanie Sądu, Odwoławcza Komisja Stypendialna wyjaśniła, że skarżący od postanowienia z dnia [...] nie wniósł za pośrednictwem organu skargi do sądu administracyjnego. Także w rejestrach sądowych nie odnotowano, by taka skarga została złożona. Do akt sprawy została dołączona również kserokopia dowodu doręczenia skarżącemu w/w postanowienia z dnia [...], z której wynika, że zostało ono doręczone do rąk ojca skarżącego - M. M. w dniu 23 marca 2011 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie należało umorzyć.
W myśl art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., do wszczęcia postępowania na skutek wniesienia skargi, a zarazem do przeprowadzenia przez Sąd kontroli zaskarżonego aktu, dochodzi z dniem doręczenia skargi organowi, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy. Z tym momentem organ administracyjny staje się stroną tego postępowania i ma obowiązek udzielenia odpowiedzi na skargę oraz przesłania do sądu skargi i akt sprawy. Ponadto, z dniem doręczenia skargi organowi powstaje jego uprawnienie do dokonania autokontroli zaskarżonego działania lub bezczynności. Instytucja ta stanowi jedyną na gruncie postępowania sądowoadministracyjnego dopuszczoną przez prawo możliwość podjęcia przez organ władczego rozstrzygnięcia w sprawie, w której wniesiono skargę do sądu. Organ może dokonać tego, na zasadzie art. 54 § 3 P.p.s.a., który stanowi samoistną podstawę prawną do przeprowadzenia autokontroli przez organ administracji. Zgodnie bowiem z tym przepisem - w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania postanowienia z dnia [...] organ, którego działanie lub czynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.
Powyższy przepis umożliwia organowi administracji ponowną weryfikację swojego działania w trybie autokontroli, przy czym skorygowanie zaskarżonego działania musi uwzględniać żądanie strony skarżącej. W niniejszej sprawie Odwoławcza Komisja Stypendialna Politechniki Opolskiej w Opolu uwzględniła w całości skargę strony uchylając postanowieniem z dnia [...] zaskarżone przez Ł. M. postanowienie z dnia [...] Na ten akt nie wniesiono skargi, zatem zaskarżone do Sądu rozstrzygnięcie zostało wyeliminowane z obrotu prawnego. Powyższe oznacza, że postępowanie sądowoadminstracyjne w sprawie stanowiącej przedmiot zaskarżenia stało się bezprzedmiotowe. W tej sytuacji zastosowanie znajduje przepis art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., zgodnie z którym sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania gdy postępowanie staje się bezprzedmiotowe z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1 i 2 § 1 art. 161 P.p.s.a. (przypadki, które nie mają zastosowania do rozpoznawanej sprawy).
W świetle powyższego postępowanie sądowoadministracyjne w niniejszej sprawie, jako bezprzedmiotowe, należało umorzyć, na podstawie wskazanego art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a.