Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Gminy Pawłowiczki z dnia 13 listopada 2008 r. Nr 136/XXI/08 w przedmiocie zasad gospodarowania nieruchomościami postanawia: umorzyć postępowanie.
Przedmiotem skargi Wojewody Opolskiego zawartej w piśmie z dnia 30 grudnia 2008 r. jest uchwała Rady Gminy Pawłowiczki z dnia 13 listopada 2008 r. Nr 136/XXI/08 w przedmiocie określenia zasad gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Gminy Pawłowiczki. Skarga ta została wniesiona za pośrednictwem Rady Gminy Pawłowiczki, która przekazała ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu w dniu 23 stycznia 2009 r. (data nadania przesyłki w placówce pocztowej) razem z odpowiedzią na skargę z tego samego dnia.
Wojewoda Opolski wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały z powodu istotnego naruszenia prawa, w części w jakiej dotyczy w § 9 wyrazów "oraz przedłużać kolejne umowy najmu lub dzierżawy zawartych z tym samym podmiotem, których przedmiotem jest sama nieruchomość, jeżeli przedłużenie spowoduje, że okres najmu lub dzierżawy będzie w sumie dłuższy niż 3 lata" oraz § 12 uchwały. Skarżący wskazał, że § 9 uchwały formułujący w akcie prawa miejscowego generalną zgodę dla Wójta na zawieranie kolejnych umów najmu i dzierżawy z tym samym podmiotem, obejmujących te same nieruchomości został podjęty z naruszeniem art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym. Natomiast zapis w § 12 uchwały, w którym Rada ustaliła wysokość pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego pozostaje w sprzeczności z art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym stanowiącym, że gospodarowanie mieniem komunalnym należy do zadań wójta. Zdaniem strony skarżącej ustalenie wysokości pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego należy do kompetencji wójta jako organu wykonawczego, co dodatkowo potwierdza treść art. 11 ust. 1 i art. 25 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Ponadto do kompetencji organu wykonawczego należy także umowne ustalenie wysokości pierwszej opłaty za użytkowanie wieczyste. Stąd też zapis § 12 uchwały powinien być wyeliminowany z obrotu prawnego, gdyż Rada przejęła do swoich kompetencji czynności zarządu mieniem przypisane ustawowo Wójtowi.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy Pawłowiczki wniosła o umorzenie postępowania sądowego i jednocześnie poinformowała, iż w całości zgodziła się z zarzutami zawartymi w skardze, czemu dała wyraz w uchwale z dnia 22 stycznia 2009 r. Nr 155/XXVI/09 w sprawie określenia zasad gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Gminy Pawłowiczki, w której w § 12 postanowiono o utracie mocy obowiązującej zaskarżonej uchwały.
W odpowiedzi z dnia 4 lutego 2009 r. Wojewoda Opolski poinformował, że - w jego ocenie - uchwała z dnia 22 stycznia 2009 r. Nr 155/XXVI/09 jest zgodna z prawem i została przekazana do publikacji. Dlatego też przychylił się do wniosku strony przeciwnej o umorzenie postępowania.
Odpowiadając na wezwanie Sądu, Wójt Gminy Pawłowiczki wyjaśnił, że zaskarżona uchwała nie wywołała żadnych skutków prawnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie podlega umorzeniu.
Uchwała będąca przedmiotem niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego została wyeliminowana z obrotu prawnego, uchwałą Rady Gminy Pawłowiczki z dnia 2 stycznia 2009 r. Nr 155/XXVI/09, przesądzającą w jej § 12 o utracie mocy obowiązującej przez zaskarżoną uchwałę. Świadczy to o uznaniu argumentacji Wojewody Opolskiego, a w dalszej konsekwencji o uwzględnieniu skargi w całości. Rada Gminy Pawłowiczki działała na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., stanowiącego, że organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Treść powołanego wyżej przepisu stanowi samoistną podstawę prawną do dokonania autokontroli przez organ, którego działanie zaskarżono.
W tej sytuacji brak jest przedmiotu zaskarżenia, a postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie stało się bezprzedmiotowe. Wyeliminowanie z obrotu prawnego zaskarżonej uchwały stanowi przesłankę umorzenia postępowania, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., wedle którego Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania gdy postępowanie z przyczyn innych niż wymienione w punkcie 1 i 2 tej regulacji stało się bezprzedmiotowe.
Mając na uwadze powyższe, należało orzec, jak w sentencji.