Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. L. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T. L. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Opolu z dnia 19 kwietnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu realizacji programu rolnośrodowiskowego postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
T. L. wniósł skargę na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Opolu z dnia 19 kwietnia 2017 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu realizacji programu rolnośrodowiskowego, w kwocie 21.208,80 zł.
Skarżący w punkcie 2 skargi złożył wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, którego to wniosku - poza samym sformułowaniem - nie uzasadnił w żaden sposób. Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i nie odniósł się do wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.), dalej zwanej "P.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 P.p.s.a.). Wstrzymanie wykonania aktu lub czynności traci natomiast moc z dniem wydania przez sąd orzeczenia uwzględniającego skargę, a także w przypadku uprawomocnienia się orzeczenia oddalającego skargę (art. 61 § 6 pkt 1 i 2 P.p.s.a.).
Przechodząc zatem do rozpoznania wniosku pod kątem przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, podnieść należy, że przywołany przepis art. 61 § 3 P.p.s.a. ustanawia dwie przesłanki, które dają możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonej do sądu administracyjnego decyzji: pierwszą z nich jest niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, a drugą - niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Pod pojęciem wyrządzenia znacznej szkody należy rozumieć taką szkodę - majątkową lub niemajątkową - której nie będzie można wynagrodzić przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub nie będzie można jej wyegzekwować, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie skutki prawne lub faktyczne, które raz zaistniałe spowodują istotną bądź trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie WSA w Krakowie z dnia 26 sierpnia 2015 r., sygn. akt II SA/Kr 816/15; postanowienie NSA z dnia 8 sierpnia 2014 r., sygn. akt II OZ 752/14; dostępne, tak jak pozostałe powołane w dalszej części uzasadnienia orzeczenia, na stronie internetowej NSA pn.: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych: www.nsa.gov.pl).
Możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu nie oznacza, iż sąd jest zobligowany w każdym przypadku - niezależnie od okoliczności sprawy - uwzględnić wniosek strony skarżącej. Wniesienie skargi nie pociąga za sobą automatycznego skutku suspensywności i wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu zależy od oceny sądu, czy istnieją przesłanki uzasadniające takie rozstrzygnięcie. W tym celu konieczne jest jednak przedstawienie przez wnioskodawców konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Strona musi zatem wskazać konkretne zagrożenia płynące z wykonania decyzji. Sąd powinien bowiem dysponować wiarygodnie wykazanymi faktami, które pozwolą mu na zastosowanie przedmiotowej instytucji, która - co należy podkreślić - jest wyjątkiem od zasady wynikającej z art. 61 § 1 P.p.s.a. Stanowisko mówiące o tym, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji, jest powszechne i niekwestionowane w orzecznictwie sądowym (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 12 września 2014 r., sygn. akt II OZ 920/14; z dnia 11 września 2014 r., sygn. akt I OZ 716/14; z dnia 9 września 2014 r., sygn. akt II GZ 498/14). Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest zatem wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczy więc samo powtórzenie treści przepisu. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń i okoliczności świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione według przesłanek wskazanych w ustawie.