Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu Anna Misiak po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku pełnomocnika skarżącej ustanowionego z urzędu radcy prawnego W. G. w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 26 września 2013 r., nr [...], w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: przyznać radcy prawnemu W. G. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej J. M. w kwocie 147,60 zł (słownie: sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) zawierającej podatek od towarów i usług, w kwocie 27,60 zł (słownie: dwadzieścia złoty sześćdziesiąt groszy),
J. M. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 26 września 2013 r., nr [...], w przedmiocie zasiłku okresowego. Postanowieniem tut. Sądu z dnia 24 października 2014 r., skarga została oddalona.
Postanowieniem z dnia 27 listopada 2014 r. referendarz sądowy przyznał J. M. prawo pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego z urzędu. Okręgowa Izba Radców Prawnych w [...] wyznaczyła do tej funkcji W. G. wykonującego zawód w kancelarii w [...].
Pełnomocnik z urzędu w dniu 20 stycznia 2015 r. złożył opinię prawną o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej na postanowienie z dnia 27 listopada 2014 r., jednocześnie z nią złożył wniosek o zasądzenie na jego rzecz wynagrodzenia w kwocie 120 zł, w zakresie nieopłaconych kosztów pomocy prawnej, powiększonych o podatek od towarów i usług. We wniosku pełnomocnik zawarł oświadczenie, że koszty pomocy prawnej nie zostały opłacone ani w całości, ani w części.
Pełnomocnik natomiast nie wskazał, czy doręczył opinię skarżącej, w związku z czym został do wyjaśnienia tej kwestii wezwany przez referendarza sądowego, zwanego tez dalej orzekającym. W dniu 9 lutego 2015 r. pełnomocnik złożył oświadczenie, że doręczył opinię skarżącej w dniu 30 stycznia 2015 r. wraz z dowodem jej nadania.
Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, ponoszone przez Skarb Państwa, obejmują zgodnie z § 15 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490) - zwanego dalej rozporządzeniem, opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-4 rozporządzenia i niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego. Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b rozporządzenia - stawka minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia kasacji wynosi - 50 % stawki minimalnej określonej w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. c, a jeżeli sprawy nie prowadził ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Przy przyznawaniu przez Sąd, zgodnie z § 2 ust 1 rozporządzenia, opłaty za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa procesowego, bierze on pod uwagę niezbędny nakład pracy radcy prawnego, a także charakter sprawy i wkład pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy.
Zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia sąd podwyższa opłatę za udzielenie pomocy prawnej z urzędu o stawkę podatku od towarów i usług, przewidzianą dla tego rodzaju czynności przepisach o tym podatku, obowiązującą w dniu orzekania, obecnie 23 %. Referendarz sądowy przyznając radcy prawnemu koszty udzielonej przez niego pomocy prawnej z urzędu kierował się wyżej wskazanymi przepisami prawa i uznał, iż za udzieloną J. M. pomoc prawną w sprawie należy mu przyznać wynagrodzenie według norm przepisanych. Wynagrodzenie to przyznał w stawce minimalnej, albowiem uzasadniał to rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz niezbędny nakład pracy pełnomocnika, który udzielił pomocy prawnej polegającej na sporządzeniu opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia odrzucającego skargę.
W rozporządzeniu określono w § 14 ust. 2 pkt 2 lit b, że wynagrodzenie za czynność sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, wynosi nie mniej niż 120 zł. Wobec tego przyznano radcy prawnemu wynagrodzenie w kwocie 120 zł, które podwyższono o kwotę podatku od towarów i usług wynoszącą 27,60 zł, a zatem wynagrodzenie brutto wynosi 147,60 zł.
W związku z powyższym na postawie art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a., orzeczono, jak w sentencji.