Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 1 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 10 marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego postanawia: umorzyć postępowanie.
Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowił skarga J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 10 marca 2014 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Burmistrza Paczkowa z dnia 30 lipca 2013 r. o odmowie przyznania skarżącemu świadczenia w formie specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Prawomocnym postanowieniem z dnia 30 czerwca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zawiesił postępowaniem w sprawie na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a.
Pismem procesowym z dnia 15 lipca 2014 r. pełnomocnik skarżącego - D. M. wniosła o umorzenie postępowania w sprawie.
Pismem z dnia 25 lipca 2014 r. pełnomocnik skarżącego, wobec treści ww. pisma, zobowiązana została do jednoznacznego oświadczenia się czy wolą strony jest cofnięcie skargi. Jednocześnie pełnomocnik skarżącego poinformowany został, że brak oświadczenia w terminie 7- dni spowoduje uznanie, że wolą skarżącego było cofnięcie skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 10 marca 2014 r. Wezwanie doręczone zostało w dniu 28 lipca 2014 r. dorosłemu domownikowi (matce), co potwierdza adnotacja na pocztowym zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki. Pełnomocnik skarżącego, ani sam skarżący nie ustosunkowali się do ww. pisma Sądu.
Postanowieniem z dnia 26 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu podjął postępowaniem w sprawie wobec ustania przyczyn uzasadniających jego zawieszenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie w sprawie należało umorzyć.
Zgodnie z przepisem art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. sąd umarza postępowanie, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Pełnomocnik skarżącego w piśmie procesowym z dnia 15 lipca 2014 r. wniósł o umorzenie postępowania w sprawie. Jednocześnie, pomimo skutecznego doręczenia mu zobowiązania Sądu z dnia 25 lipca 2014 r. pełnomocnik nie złożył żadnego oświadczenia i stąd też stosownie do informacji zawartej w ww. piśmie, Sąd uznał, że wolą skarżącego było cofnięcie wniesionej skargi.
Skarżący może w każdym czasie cofnąć skargę, a sąd jest związany jej cofnięciem (art. 60 zdanie pierwsze P.p.s.a.). Sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Mając na uwadze powyższy przepis oraz dokonując zgodnie z jego dyspozycją oceny oświadczenia o cofnięciu skargi, uznać należało, iż oświadczenie pełnomocnika skarżącego wiązało Sąd, bowiem z treści tego oświadczenia oraz treści skargi nie wynikało, aby złożone zostało ono w celu obejścia prawa, jak też, aby spowodowało utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności lub utrzymaniem w mocy aktu wydanego z naruszeniem prawa, które stanowiłoby podstawę do wznowienia postępowania przed organem administracji publicznej.
Skarżący może cofnąć skargę w każdym czasie, bowiem to on rozporządza skargą i stąd też wobec stwierdzenia braku przesłanek uniemożliwiających Sądowi uznanie za niedopuszczalne cofnięcia przedmiotowej skargi, w oparciu o art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. postępowanie w sprawie umorzono.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.