Wniosek w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. G. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 23 maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie strona 1/2

K. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 23 maja 2017 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Głubczyc z dnia 21 marca 2017 r., nr [...], którą skierowano skarżącego do Domu Pomocy Społecznej w [...] dla osób [...], na czas nieokreślony oraz stwierdzono, że termin przyjęcia zostanie podany przez Dyrektora Domu Pomocy Społecznej. W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozpoznania skargi przez Sąd. W uzasadnieniu wniosku skarżący wywiódł, że wykonanie decyzji może spowodować niedowracalne skutki, związane z utratą mieszkania, zawładnięcia przez inne osoby jego mienia, w szczególności przez jego syna K., którym pozostaje teraz w konflikcie, gdyż syn go skrzywdził.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu nie odniosło się do wniosku dotyczącego wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast stosownie do art. 61 § 3 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

Z treści powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że ustawowymi przesłankami wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest - po pierwsze niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, a po drugie - niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wyjaśnienia wymaga, że w komentowanym art. 61 § 3 P.p.s.a. chodzi o taką szkodę - majątkową lub niemajątkową - która nie będzie mogła zostać wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie skutki prawne lub faktyczne, które raz zaistniałe spowodują istotną bądź trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04 oraz z 8 sierpnia 2014 r., II OZ 752/14; dostępne - podobnie jak i pozostałe orzeczenia powołane w niniejszym uzasadnieniu - na stronie internetowej Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu nie oznacza, iż sąd jest zobligowany w każdym przypadku - niezależnie od okoliczności sprawy - uwzględnić wniosek strony skarżącej. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu zależy od oceny sądu, czy istnieją przesłanki uzasadniające takie rozstrzygnięcie. W tym celu konieczne jest jednak przedstawienie przez wnioskodawców konkretnych zdarzeń mających świadczyć o tym, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę (majątkową lub niemajątkową) lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Twierdzenia te powinny być co najmniej uprawdopodobnione. O ile dana okoliczność z natury swojej może być udokumentowana, to należy przedłożyć stosowne dokumenty. Sąd bowiem musi mieć wiedzę o okolicznościach uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji oraz mieć możliwość zweryfikowania tejże wiedzy. Uprawdopodobnienie okoliczności nie oznacza gołosłownego stwierdzenia przez podmiot na nią się powołujący, że okoliczność ta istnieje (por. postanowienia NSA z 6 września 2013 r., II FZ 684/13 oraz z 19 września 2014 r., II FZ 1419/14). Pogląd, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wykazania okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji, jest niekwestionowany w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (por. postanowienia NSA: z 15 stycznia 2015 r., I OZ 1236/14; z 12 września 2014 r., II OZ 920/14; z 11 września 2014 r., I OZ 716/14; z 9 września 2014 r., II GZ 498/14).

Strona 1/2