Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 29 listopada 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego postanawia: umorzyć postępowanie.
Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowi skarga I. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 29 listopada 2013 r., nr [...], w przedmiocie odmowy przyznania skarżącej prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Prawomocnym postanowieniem z dnia 21 marca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zawiesił postępowanie w sprawie ze skargi I. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 29 listopada 2013 r. do czasu orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny o zgodności bądź nie art. 16a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r., nr 139, poz. 992 ze zm.) z przepisami art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 71 Konstytucji.
Pismem procesowym z dnia 20 czerwca 2014 r. skarżąca oświadczyła, że cofa skargę, podkreślając, że w jej przypadku nie doszło do rezygnacji z zatrudnienia, a ma możliwość uzyskania zasiłku dla opiekuna, co będzie dla niej korzystniejsze.
Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2013 r. Sąd podjął postępowanie w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Postępowanie w sprawie należało umorzyć.
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.),dalej zwanej P.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Skarżąca pismem procesowym z dnia 20 czerwca 2014 r. skutecznie cofnęła skargę.
Skarżący może w każdym czasie cofnąć skargę, a sąd jest związany jej cofnięciem (art. 60 zdanie pierwsze P.p.s.a.). Sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Mając na uwadze powyższy przepis oraz dokonując w jego kontekście oceny oświadczenia o cofnięciu skargi, uznać należało, że oświadczenie skarżącej wiązało Sąd, bowiem z jego treści nie wynikało, aby złożone zostało w celu obejściu prawa, jak też, aby spowodowało utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności lub utrzymaniem w mocy aktu wydanego z naruszeniem obowiązującego prawa, które stanowiłoby podstawę do wznowienia postępowania przed organem administracji publicznej.
Podkreślić należy bowiem, że skarżący może cofnąć skargę w każdym czasie, gdyż to on rozporządza skargą. Stąd też wobec stwierdzenia braku przesłanek, które uniemożliwiałyby Sądowi uznanie za niedopuszczalne cofnięcia przedmiotowej skargi, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. orzeczono o umorzeniu postępowania w sprawie.