Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Anna Misiak po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 21 maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego w ramach programu "Pomoc państwa w zakresie dożywiania" wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu postanawia: przyznać adwokatowi K. D. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu A. K., kwotę 295,20 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), w tym podatek od towarów i usług w kwocie 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy).
Postanowieniem z dnia 10 września 2015 r., referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu, przyznał A. K. prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu. Na tej podstawie, Okręgowa Rada Adwokacka w Opolu wyznaczyła pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącego, adwokata K. D., wykonującego zawód w Kancelarii Adwokackiej w [...].
Wyrokiem z dnia 8 grudnia 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił zaskarżoną decyzję. Obecna na rozprawie aplikantka adwokacka K. G., zastępująca na podstawie pełnomocnictwa substytucyjnego wyznaczonego w sprawie pełnomocnika z urzędu, złożyła wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz oświadczyła, że koszty te nie zostały opłacone ani w części, ani w całości.
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) - zwanej dalej "P.p.s.a.", referendarz sądowy, zwany też dalej "orzekającym", zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 P.p.s.a., wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Szczegółowe zasady przyznawania wynagrodzenia, w sprawach wszczętych i zakończonych w danej instancji przed 1 stycznia 2016 r., reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013 r., poz. 461 z późn. zm.), zwane dalej "rozporządzeniem". Uwzględniono przy tym § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U z 2015 r., poz. 1801).
Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, ponoszone przez Skarb Państwa, obejmują zgodnie z § 19 pkt 1 i 2 rozporządzenia, opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 - 5 rozporządzenia i niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata.
Zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia - stawka minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji wynosi 240 zł. Przy przyznawaniu przez Sąd zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa procesowego, bierze się pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy.
Zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia, sąd podwyższa opłatę za udzielenie pomocy prawnej z urzędu o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach, obecnie wynosi ona 23 %.
Orzekający przyznając adwokatowi, koszty udzielonej przez niego pomocy prawnej z urzędu kierował się wyżej wskazanymi przepisami prawa i uznał, iż za udzieloną pomoc prawną z urzędu w sprawie ze skargi należy mu przyznać wynagrodzenie według norm przepisanych, za udział "w innej sprawie" w postępowaniu przed sądem I instancji. Wynagrodzenie to przyznał w stawce minimalnej wynoszącej 240 zł, albowiem uzasadniał to rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz niezbędny nakład pracy adwokata. Zasądzając wynagrodzenie uwzględniono § 2 ust. 3 rozporządzenia i podwyższono wynagrodzenie o stawkę podatku od towarów i usług, czyli o kwotę 55,20 zł.
W związku z powyższym orzeczono, jak w sentencji.