Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. M. z dnia 4 lutego 2016 r. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 28 kwietnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego i specjalnego zasiłku celowego postanawia: umorzyć postępowanie wszczęte wnioskiem z dnia 4 lutego 2016 r.
Postanowieniem z dnia 29 maja 2015 r., sygn. akt II SO/Op 23/15 referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu ustanowił M. M. radcę prawnego, przed wszczęciem postępowania sądowego w sprawie dotyczącej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 28 kwietnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego i specjalnego zasiłku celowego.
Pełnomocnikiem z urzędu M. M. został wyznaczony przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w Opolu - radca prawny K. K., co wynika z pisma Izby z dnia 10 lipca 2015 r. (k-36 akt sądowych).
Na skutek wniesionej skargi i wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia, sprawa została odnotowana w repertorium sądowym pod sygn. akt II SA/Op 390/15 i stanowi przedmiot niniejszego postępowania. Następnie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu kolejno: postanowieniem z dnia 21 września 2015 r. przywrócił termin do wniesienia skargi, a wyrokiem z dnia 24 listopada 2015 r., oddalił skargę.
Postanowieniem z dnia 22 lutego 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, na skutek rozpoznania sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego z dnia 14 stycznia 2016 r., umorzył postępowanie wszczęte wnioskiem skarżącego z dnia 4 stycznia 2016 r. o przyznanie prawa pomocy.
Kolejnym wnioskiem z dnia 4 lutego 2016 r., M. M. zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) - zwanej dale w skrócie: "P.p.s.a." zważono, co następuje:
Postępowanie o przyznanie prawa pomocy wszczęte na skutek kolejnego wniosku skarżącego z dnia 4 lutego 2016 r., należało umorzyć.
Zgodnie z art. 239 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a., strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Skoro M. M. z mocy samej ustawy P.p.s.a., jako osoba skarżąca decyzję dotyczącą zasiłku celowego, został zwolniony z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, to postępowanie z jego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych jest bezprzedmiotowe, a orzekanie w sprawie stało się zbędne. O powyższej okoliczności ustawowego zwolnienia skarżącego od uiszczania kosztów sądowych, referendarz sądowy wypowiedział się już w postanowieniu z dnia 29 maja 2015 r., sygn. akt II SO/Op 23/15 i pomimo tego, że przywołane orzeczenie zostało wydane przed rozpoczęciem postępowania sądowoadministracyjnego, to zachowuje aktualność na wszystkich etapach tego postępowania, wszczętego z inicjatywy M. M. w celu zaskarżenia decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 28 kwietnia 2015 r., nr [...]. Ustawowe zwolnienie od kosztów sądowych rozciąga się bowiem na wszystkie etapy postępowania sądowoadministracyjnego.
Odnosząc się do wniosku skarżącego o ustanowienie pełnomocnika z urzędu zauważyć należy, że ww. postanowieniem z dnia 29 maja 2015 r., został ustanowiony M. M. radca prawny. Na skutek powyższego orzeczenia, Dziekan Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w Opolu poinformował o wyznaczeniu do reprezentowania skarżącego w toczącym się postępowaniu sądowoadministracyjnym, radcy prawnego z urzędu w osobie K. K., który występował w imieniu M. M. w postępowaniu sądowym. Z przywołanych okoliczności wyraźnie wynika, że żądanie ustanowienia przez Sąd (referendarza sądowego) skarżącemu kolejnego pełnomocnika z urzędu, nie może odnieść zamierzonego skutku. W ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, regulującej procedurę sądowoadministracyjną, a co za tym idzie również przesłanki ustanawiania pełnomocnika z urzędu, brak jest przepisu, który uprawniałby stronę do żądania wyznaczenia kolejnego adwokata (radcy prawnego) w sytuacji, gdy dotychczas wyznaczony adwokat (radca prawny) nie spełnił jej oczekiwań (w ocenie strony nie działał zgodnie z jej interesem). Skoro stronie zostało już przyznane prawo pomocy w tym zakresie, to zostało one już skonsumowane (por.: postanowienie z dnia 22 kwietnia 2005 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt II OZ 262/05; umieszczone na stronach internetowych Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Reasumując powyższe, skarżącemu przyznano już prawo pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu, a także korzysta on z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych, wobec czego rozpoznanie kolejnego, trzeciego już wniosku M. M. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, tym razem z dnia 4 lutego 2016 r., uznać należało za zbędne i umorzyć postępowanie, na zasadzie art. 249a P.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
Mając na względzie powyższe, referendarz sądowy działając na zasadzie art. 249a P.p.s.a. w związku z art. 258 § 2 pkt 7 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.