Sprawa ze skargi na decyzję Wójta Gminy Lubsza w przedmiocie umorzenia postępowania o rozgraniczenie nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Krupiński po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi U. S. na decyzję Wójta Gminy Lubsza z dnia 16 stycznia 2002 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania o rozgraniczenie nieruchomości postanawia: odrzucić skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6122 Rozgraniczenia nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Gospodarka gruntami
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wójt Gminy
Uzasadnienie strona 1/2

U. S. wniosła pismem z dnia 5 września 2013 r., skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, na decyzję Wójta Gminy Lubsza z dnia 16 stycznia 2002 r., nr [...], orzekającą o umorzeniu postępowania rozgraniczeniowego nieruchomości. Zaskarżona decyzja dotyczyła rozgraniczenia nieruchomości położonej w [...], oznaczonej jako działka nr [...] (zapisanej w KW nr [...], prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Brzegu - Wydział Ksiąg Wieczystych), stanowiącej własność U. S. z nieruchomością oznaczoną jako działka nr [...] (zapisanej w KW nr [...], prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Brzegu - Wydział Ksiąg Wieczystych), stanowiącą własność K. P., w związku z tym, że strony nie zawarły ugody. Organ postanowił także o przekazaniu z urzędu sprawy, do rozpatrzenia Sądowi Rejonowemu w Brzegu.

W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy Lubsza wniósł o jej odrzucenie, jako wniesionej z uchybieniem terminu. Podniósł ponadto, iż w dniu [...] Sąd Rejonowy w Brzegu Wydział I Cywilny, sygn. akt [...], postanowił dokonać rozgraniczenia przedmiotowych nieruchomości, a postanowienie to zostało utrzymane w mocy przez Sąd Okręgowy w Opolu, postanowieniem wydanym w dniu [...], sygn. akt [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargę należało odrzucić.

Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek odwoławczy, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przewidziany w ustawie.

W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest decyzja Wójta Gminy Lubsza z dnia 16 stycznia 2002 r., nr [...], mocą której postanowiono o umorzeniu postępowania rozgraniczeniowego oraz o przekazaniu z urzędu sprawy, do rozpatrzenia Sądowi Rejonowemu w Brzegu. Decyzja powyższa została wydana na zasadzie art. 34 ust. 2 w związku z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.). Zgodnie z ich treścią, jeżeli w razie sporu co do przebiegu linii granicznych nie dojdzie do zawarcia ugody lub nie ma podstaw do wydania decyzji, o której mowa w art. 33 ust. 1, upoważniony geodeta tymczasowo utrwala punkty graniczne według ostatniego stanu spokojnego posiadania, dokumentów i wskazań stron, oznacza je na szkicu granicznym, sporządza opinię i całość dokumentacji przekazuje właściwemu wójtowi (art. 34 ust. 1 ustawy). Natomiast organ, o którym mowa w ust. 1, umarza postępowanie administracyjne i przekazuje sprawę z urzędu do rozpatrzenia sądowi (art. 34 ust. 2 ustawy).

Stosownie natomiast do art. 127 § 1 i 2 w związku z art. 17 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji. Właściwym do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, jakim w tym przypadku jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu. Jak wypowiedział się bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 19 maja 2003 r. (sygn. akt I OPK 32/02, opubl. ONSA 2003/4/123), z treści przepisu art. 34 ust. 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, stanowiącego podstawę wydania zaskarżonej decyzji, ani z pozostałych ustępów tego artykułu nie wynika ograniczenie dopuszczalności odwołania w rozumieniu zdania drugiego art. 78 Konstytucji, tj. takie jakie zostało przewidziane wprost w odniesieniu do decyzji o rozgraniczeniu nieruchomości. Zamknięcie stronie prawa do wniesienia odwołania od decyzji wydanej na podstawie art. 34 ust. 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, pozostawiłoby natomiast poza jakąkolwiek kontrolą prawidłowość podjętych w postępowaniu administracyjnym czynności zmierzających do rozgraniczenia nieruchomości. Podkreślić należy, że wprawdzie pogląd ten został wyrażony na tle stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania powołanej uchwały NSA (tj. 19 maja 2003 r.), a od tego dnia został już przyjęty w dniu 19 października 2010 r., jednolity tekst ustawy (tj. w Dz.U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287), to okoliczność ta nie ma wpływu na aktualność wyrażonego w uchwale stanowiska. Treść przepisów art. 34 ust. 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne nie uległa bowiem zmianie i zachowała aktualność, także w realiach niniejszej sprawy.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6122 Rozgraniczenia nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Gospodarka gruntami
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wójt Gminy