Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska (spr.) Sędzia NSA Jerzy Krupiński Protokolant St. inspektor sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2017 r. na rozprawie sprawy ze skargi Stowarzyszenia A w [...] na czynność Burmistrza Miasta Głuchołazy w przedmiocie ustalenia opłaty za udostępnienie informacji publicznej postanawia 1) umorzyć postępowanie, 2) zwrócić skarżącemu Stowarzyszeniu A w [...] kwotę 119 (sto dziewiętnaście) złotych, uiszczoną tytułem wpisu od skargi.
T. H., w imieniu Stowarzyszenia A w [...], wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na czynność Burmistrza Głuchołaz, na mocy której wyznaczono opłatę w kwocie 2.971,07 zł za dostęp do informacji publicznej, wnioskowanej pismem z dnia 20 lipca 2017 r., a sprecyzowaną w ostatecznej wysokości w piśmie z 19 września 2017 r.
W uzasadnieniu skargi zaznaczono, że w dniu 20 lipca 2017 r. został złożony drogą elektroniczną wniosek o udostępnienie informacji publicznej, dotyczący opłat za postój pojazdów w strefie płatnego parkowania pobranych po dniu wejścia w życie uchwały Rady Miejskiej w Głuchołazach nr XLVII/395/2010, we wskazanych miejscach.
Podmiot zobowiązany - Burmistrz Głuchołaz - pismem z dnia 3 sierpnie 2017 r. udzielił wnioskodawcy odpowiedzi co do części żądanych informacji, mianowicie w zakresie punktów 1,2,3. Jednakże w odniesieniu do pytań 4,5,6 podał, że wyznaczył opłatę w wysokości 3.078,48 zł. Kolejnym pismem, z dnia 19 września 2017 r. Burmistrz Głuchołaz uzupełnił swoją odpowiedź i wyznaczył opłatę za udostępnienie informacji w zakresie pytań 4-6 w wysokości 2971,07 zł.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Głuchołaz wniósł o jej oddalenie, argumentując, że organ za udostępnienie informacji publicznej może zażądać określonej kwoty, o ile kwota ta jest wynikiem rzeczywiście poniesionych i zasadnych dodatkowych kosztów, w tym także kosztów pracy czy prac zleconych. Wskazał, że taka sytuacja miała miejsce w przedmiotowym stanie faktycznym, wymagającym analizy materiałów źródłowych, obejmujących 4.144 upomnienia i 1.750 tytułów wykonawczych.
Postanowienie Sądu z dnia 23 listopada 2017 r. wydanym na podstawie art. 33 § 2 P.p.s.a. dopuszczono organizację społeczną - Stowarzyszenie B z siedzibą w [...] do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania.
Z urzędu Sądowi wiadome jest, że przedmiotem skargi w sprawie o sygn. akt II SA/Op 435/17, jest kwestia zasadności i prawidłowości ustalenia opłaty za udostępnienie informacji publicznej, objętej wnioskiem z dnia 20 lipca 2017 r.
Na rozprawie w dniu 23 lipca 2017 r. pełnomocnik organu wniósł o odrzucenie skargi z uwagi na jej tożsamość ze sprawą już rozstrzygniętą pod sygnaturą 435/17, wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 23 listopada 2017 r.
T. H., na rozprawie w dniu 23 listopada 2017 r., w imieniu Stowarzyszenia A w [...] cofnął skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie w sprawie należało umorzyć.
Stosownie do art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę, a sąd jest związany tym cofnięciem. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Cofnięcie skargi jest w istocie rezygnacją z kontynuowania wszczętego postępowania przed sądem administracyjnym i oznacza odstąpienie przez stronę skarżącą od dochodzenia na drodze sądowej ochrony sfery jej praw i interesów.
W myśl art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę. Natomiast stosownie do treści art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a., sąd z urzędu zwraca stronie cały uiszczony wpis od pisma cofniętego do dnia rozpoczęcia rozprawy.
Stosownie do powołanego przepisu art. 60 P.p.s.a., dokonując zgodnie z jego dyspozycją oceny oświadczenia skarżącego o cofnięciu skargi, uznać należało, że oświadczenie to wiązało Sąd. Ponadto Sąd nie stwierdził, aby omawiane oświadczenie złożone zostało w celu obejścia prawa, jak też, aby spowodowało utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Skarżący może cofnąć skargę w każdym czasie, bowiem to on rozporządza skargą i dlatego - wobec stwierdzenia braku przesłanek uniemożliwiających Sądowi uznanie za dopuszczalne cofnięcie przedmiotowej skargi - postępowanie w sprawie należało umorzyć.
Z tych względów, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 60 P.p.s.a., orzeczono jak w pkt 1 sentencji postanowienia. Orzeczenie w pkt 2 sentencji postanowienia, w przedmiocie zwrotu uiszczonego wpisu w kwocie 100 zł, uzasadnia przepis art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a.