Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk - spr. Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Protokolant starszy inspektor sądowy Grazyna Jankowska - Stykała po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r. na rozprawie sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na uchwałę Rady Miasta Kędzierzyna-Koźla z dnia 22 maja 2003 r., Nr IX/98/2003 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia odrzucić skargę.
A - Spółka z o.o. z siedzibą w [...] (dalej również jako Spółka), reprezentowana przez radcę prawego M. P., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na uchwałę Rady Miasta Kędzierzyna-Koźla z dnia 22 maja 2003 r., Nr IX/98/2003 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Kędzierzyna-Koźla (Dz.Urz.Woj.Opolskiego nr 50, poz. 1038, z późn. zm.). Jako podstawę prawną swego działania Spółka wskazała art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446), zwanej dalej u.s.g. oraz art. 3 § 2 pkt 5, art. 13 § 1, art. 50 § 1, art. 52 § 1 i § 4, art. 53 § 2 i art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Uzasadniając motywy wniesienia skargi Spółka zrzuciła kwestionowanej uchwale naruszenie art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 2 Konstytucji RP poprzez wykroczenie (przez regulację zawartą w § 150 pkt 4 uchwały) poza przysługujące organowi władztwo planistyczne. W ocenie skarżącej, uchwała ta spowodowała naruszenie Spółce interesu prawnego w ten sposób, że uniemożliwia jej jako najemcy budynków usytuowanych na nieruchomości położonej przy ul. [...] w [...], prowadzenie działalności gospodarczej. Odnośnie interesu prawnego legitymującego do zaskarżenia uchwały wskazała, że nieruchomość, którą wynajmuje od B w [...], znajduje się na obszarze objętym skarżonym planem. Z założeń planu wynika, że przywołana wyżej nieruchomość położona jest na obszarze oznaczonym w planie symbolami UW, dla których ustalono w § 10 pkt 23 zaskarżonej uchwały przeznaczenie usługowo-wytwórcze. W § 150 pkt 4 uchwały ustanowiono natomiast dla terenów oznaczonych na rysunku symbolem UW zakaz odprowadzania ścieków wytwarzanych na terenie do gruntu, lub do wód powierzchniowych i gruntowych. W ocenie skarżącej, przyjęcie w planie powyższego zakazu wykracza poza granice władztwa planistycznego gminy, ogranicza skarżącą, jako najemcę budynków usytuowanych na nieruchomości, w jej używaniu do prowadzenia zgodnie z umową najmu, a tym samym narusza interes prawny i uprawnienie skarżącej. W tym zakresie podniosła, że w wyniku prowadzonej działalności usługowo-wytwórczej wytwarza ścieki stanowiące wody opadowe lub roztopowe pochodzące z powierzchni zanieczyszczonych o trwałej nawierzchni. Akcentowała, że decyzją z dnia 2 grudnia 2015 r., znak [...], Marszałek Województwa Opolskiego odmówił udzielenia skarżącej pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie tych ścieków do wód potoku [...], powołując się z jednej strony na zakaz ustanowiony w § 150 pkt 4 planu, a z drugiej strony na przepisy art. 125 pkt 2 i 126 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2015 r. poz. 469, z późn. zm.), stanowiące, że pozwolenie wodnoprawne nie może naruszać ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, i że wydania ww. pozwolenia odmawia się, gdy projektowany sposób korzystania z wód narusza ustalenia planu. Powyższą decyzję utrzymał w mocy Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej decyzją z dnia 26 lutego 2016 r., znak [...]. Jednocześnie, pismem z dnia 16 marca 2016 r., C Spółka z o.o. w [...], odmówiły skarżącej odbioru wytworzonych na nieruchomości ścieków stanowiących wody opadowe i roztopowe do miejskiej kanalizacji deszczowej, wobec braku możliwości technicznych. W ocenie skarżącej, zakaz odprowadzania do gruntu lub do wód powierzchniowych i gruntowych jakichkolwiek ścieków wytworzonych na terenach oznaczonych na rysunku planu symbolem UW, stoi w ewidentnej sprzeczności z usługowo-wytwórczym przeznaczeniem tych terenów ustalonym w zaskarżonej uchwale, albowiem uniemożliwia wykorzystanie tych terenów zgodnie z ich przeznaczeniem. Ponadto, nie znajduje uzasadnienia w potrzebie ochrony środowiska, bowiem mają ochronę w przepisach art. 39, art. 41 oraz art. 128 ust. 1 i 2 ustawy Prawo wodne.