Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Grażyna Jeżewska po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. P. na decyzję Burmistrza [...] z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie nienależnie pobranego świadczenia rodzinnego postanawia odrzucić skargę.
Burmistrz [...] decyzją z dnia [...], Nr [...], orzekł o obowiązku zwrotu przez J. P. nienależnie pobranego świadczenia pielęgnacyjnego w okresie od dnia 1 maja 2006 r. do dnia 31 sierpnia 2006 r. wraz z ustawowymi odsetkami w kwocie 1909,73.
Przywołana decyzja zawierała pouczenie, iż służy od niej odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O., za pośrednictwem organu wydającego decyzję w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji.
W dniu 28 września 2007 r. J. P. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, podnosząc, iż zakwestionowana decyzja jest dla rodziny skarżącej, a zwłaszcza jej chorej córki, bardzo krzywdząca.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O., pismem z dnia 26 października 2007 r. poinformowało Sąd, iż do tamt. organu wpłynęły akta sprawy z odwołania J. P. od decyzji Burmistrza [...] z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. ), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek odwoławczy, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przewidziany w ustawie.
Stosownie do art. 127 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm. ) zwanej dalej K.p.a., od decyzji wydanej w pierwszej instancji, organem właściwym do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ.
Obowiązek wyczerpania środków zaskarżenia przed wniesieniem skargi do sądu wynika z założenia, że Sąd nie wyręcza organów administracji wyższego stopnia i nie narusza podstawowej zasady dwuinstancyjności postępowania, ustanowionej w art. 15 K.p.a. Zasada dwuinstancyjności daje stronie prawo domagania się dwukrotnego merytorycznego rozpatrzenia jej sprawy przez dwa różne organy administrujące. Rangę tej zasady potwierdza art. 78 Konstytucji RP, w myśl którego "każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżenia określa ustawa" ( por. B. Adamiak, J. Borkowski: "Polskie postępowanie administracyjne sądowoadministracyjne", Warszawa 1999 r., str. 165 i nast. ).
Zgodnie z omówioną wyżej zasadą dwuinstancyjności postępowania i w myśl przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych ( Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ) oraz art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych ( Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 ze zm. ), organem właściwym do rozpatrzenia odwołania od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez Burmistrza [...], w przedmiocie świadczeń rodzinnych jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O.
Skarga wniesiona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez J. P. dotyczy decyzji Burmistrza [...] z dnia [...], Nr [...]. Tym samym więc skarga na tę decyzję wniesiona do sądu administracyjnego jest niedopuszczalna wobec treści art. 52 § 1 P.p.s.a.
Wobec powyższego skargę należało odrzucić, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., co też Sąd orzekł w sentencji postanowienia.