Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Ewa Janowska - spr. po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 26 września 2017 r., nr [...] w przedmiocie sprzeciwu do zgłoszenia robót budowlanych na skutek wniosku skarżącej o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi postanawia: odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Adwokat N. H., działając w imieniu A S.A. z siedzibą w [...], wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 26 września 2017 r., nr [...], mocą której utrzymano w mocy decyzję Starosty Prudnickiego z dnia 18 sierpnia 2017 r., nr [...], wnoszącą sprzeciw do zgłoszenia z dnia 3 sierpnia 2017 r. na wykonanie robót budowlanych polegających na przebudowie jednotorowej linii napowietrznej 110 KV relacji [...] w odcinku od granicy powiatu (przęsło [...]) do bramki stacyjnej GPZ w miejscowości [...], [...], [...], [...], [...], [...].
Skarga została podpisana przez pełnomocnika.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II tut. Sądu z dnia 5 grudnia 2017 r., N. H. została wezwana do usunięcia w terminie 7 dni, braków formalnych skargi przez złożenie do sprawy oryginału pełnomocnictwa procesowego lub jego wierzytelnego odpisu, obejmującego upoważnienie do działania w imieniu skarżącej przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Opolu lub przed sądami administracyjnymi oraz przez wykazanie, stosownie do art. 29 P.p.s.a., że osoba podpisująca pełnomocnictwo jest umocowana do działania w imieniu skarżącej Spółki i w tym celu przedstawienie dokumentu potwierdzającego takie umocowanie, np. odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego.
Adwokat N. H. w wyznaczonym terminie nie usunęła braków formalnych skargi, wobec czego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu postanowieniem z dnia 29 grudnia 2017 r. odrzucił wniesioną w sprawie skargę.
Pismem z dnia 28 grudnia 2017 r. pełnomocnik skarżącej wniosła o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi podnosząc, że zastosowanie się do treści wezwania Sądu w wyznaczonym terminie było niemożliwe z uwagi na utratę oryginału pełnomocnictwa do reprezentacji strony skarżącej i w konsekwencji, koniecznością uzyskania jego duplikatu. Zdaniem pełnomocnika, w związku z okresem urlopowym i przedświątecznym, nie było możliwe uzyskanie ww. duplikatu pełnomocnictwa w terminie wcześniejszym, tak by można było uczynić zadość wezwaniu tut. Sądu. Pełnomocnik stwierdziła ponadto, że mocodawca przekazał pełnomocnikowi notarialny odpis udzielonego pełnomocnictwa dopiero przy piśmie z dnia 27 grudnia 2017 r. Na poparcie powyższego, pełnomocnik załączyła do wniosku odpis pisma skarżącej z dnia 27 grudnia 2017 r., nr [...], przy którym przekazano pełnomocnikowi odpis notarialny pełnomocnictwa udzielonego adwokat N. H. Dodatkowo pełnomocnik skarżącej wskazała, że odpis pełnomocnictwa wraz z odpisem KRS strony skarżącej, powinny znajdować się w aktach sprawy przesłanych przez organ II instancji, tj. przez Wojewodę Opolskiego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) - zwanej dalej: "P.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.). W piśmie zawierającym wniosek o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a.), a równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 P.p.s.a.). Uprawdopodobnienie jest środkiem zastępczym dowodu w znaczeniu ścisłym, nie daje pewności, lecz tylko wiarygodność (prawdopodobieństwo) twierdzenia o jakimś fakcie. Może być stosowane, gdy przewidują je przepisy szczegółowe, pozwala ono na ustalenie okoliczności faktycznych bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Dopuszczalne jest uprawdopodobnienie istnienia okoliczności faktycznych wskazujących na brak winy osoby, która uchybiła terminowi (por. B. Adamiak [w:], B. Adamiak, J. Borkowski "Polskie postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992 r., s. 132-133).