Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. T. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. T. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 3 listopada 2016 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
J. T., reprezentowany przez pełnomocnika - adwokata P. P., pismem z dnia 5 grudnia 2016 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 3 listopada 2016 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Opolu z dnia 19 lipca 2016 r., nr [...], w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w wysokości 36.000 zł z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry.
W skardze J. T. domagał się m.in. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadniając powyższy wniosek, wskazał, że nałożony na niego obowiązek w postaci kary pieniężnej w wysokości 36.000 zł jest niemożliwy do zrealizowania z uwagi na znaczną kwotę i trudną sytuację finansową. Wyjaśnił, że nie posiada oszczędności na pokrycie kary, zaś jej egzekwowanie odbędzie się w drodze egzekucji komorniczej, co spowoduje powstanie dodatkowych obciążeń finansowych. Odzyskanie z kolei wyegzekwowanej w ten sposób kwoty będzie działaniem trudnym, skomplikowanym i długotrwałym. Zdaniem skarżącego, niewątpliwie wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje powstanie trudnych do odwrócenia skutków, a powrót do stanu poprzedniego nastąpi po dłuższym czasie, przy znacznym nakładzie sił i środków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Na wstępie należy wskazać, że kwestię wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji reguluje art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a.
Zgodnie z art. 61 § 1 P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 P.p.s.a.).
Przywołane powyżej przepisy wskazują, że instytucja wstrzymania wykonania decyzji administracyjnej ma charakter szczególny, przy czym przesłanki przewidziane w cytowanym przepisie nie mogą podlegać wykładni rozszerzającej, zwłaszcza że art. 61 § 3 P.p.s.a. zawiera ich kompletne wyliczenie. Przesłankami uzasadniającymi zastosowanie przez sąd tej instytucji procesowej jest, jak zaznaczono, niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podnosi się, że w art. 61 § 3 P.p.s.a. chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (por. postanowienie NSA z 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04, dostępne na stronie internetowej - http://orzeczenia.nsa.gov.pl, jak i pozostałe powołane poniżej orzeczenia). Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków. Zatem, przesłankami warunkującymi wstrzymanie wykonania aktu nie są jakiekolwiek skutki i jakakolwiek szkoda, ale szkoda i skutki kwalifikowane, tzn. przekraczające normalne następstwa związane z wykonywaniem aktu (por. postanowienia NSA: z dnia 16 września 2015 r., sygn. akt II GZ 336/15 i z dnia 25 czerwca 2015 r., sygn. akt II OZ 599/15).