Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Opolu w przedmiocie zwrotu należności z tytułu otrzymanych przez osobę uprawnioną świadczeń z funduszu alimentacyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 6 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Op 188/13, w sprawie ze skargi A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 25 stycznia 2013 r., nr [...], w przedmiocie zwrotu należności z tytułu otrzymanych przez osobę uprawnioną świadczeń z funduszu alimentacyjnego postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/2

A. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 25 stycznia 2013 r., nr [...], uchylającą decyzję działającego z upoważnienia Burmistrza [...] - Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] z dnia 19 października 2012 r., nr [...], orzekającą o zwrocie należności wypłaconych osobom uprawnionym do świadczeń z funduszu alimentacyjnego wraz z odsetkami, i przekazującą sprawę do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji. Wyrokiem z dnia 6 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Op 188/13, Sąd oddalił skargę. Wyrok uprawomocnił się w dniu 16 sierpnia 2013 r.

W dniu 7 stycznia 2014 r. A. W. wniósł skargę o wznowienie prawomocnie zakończonego postępowania sądowego o sygn. akt II SA/Op 188/13. W złożonej skardze nie wskazał podstaw wznowienia, ani jej uzasadnienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wezwał skarżącego - pismem z dnia 13 stycznia 2014 r. - do uzupełnienia braków formalnych skargi o wznowienie postępowania sądowego, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi, przez wskazanie ustawowej podstawy wznowienia, jej uzasadnienie oraz podanie, kiedy dowiedział się o okoliczności stanowiącej podstawę wznowienia. Wezwanie dwukrotnie przesłano na wskazany przez skarżącego adres, wynikający z akt sądowych o sygn. II SA/Op 188/13, tj.: [...] [...], [...] [...] (pod tym adresem skarżący odbierał przesyłki kierowane do niego przez tut. Sąd i NSA). Druga przesyłka zawierająca ww. wezwanie została zwrócona do Sądu w dniu 4 marca 2014 r., a z adnotacji zamieszczonych na kopercie i na zwrotnym potwierdzeniu odbioru wynika, że była dwukrotnie awizowana, za pierwszym razem w dniu 14 lutego 2014 r., za drugim - w dniu 24 lutego 2014 r.

W dniu 21 lutego 2014 r. skarżący złożył osobiście do Sądu pismo, zatytułowane "na wezwanie", w którym wskazał, że do dnia sporządzenia niniejszego pisma Sąd nie wyjaśnił słuszności wysokości obliczonych alimentów, przy pełnej wiedzy odnośnie dochodów zobowiązanego i ponoszenia kosztów związanych z obowiązkiem alimentacyjnym. Zaznaczył, że kwestia ta nie została także wyjaśniona na poziomie Sądu Rejonowego, pomimo apelacji i szeregu dołączonych dokumentów potwierdzających słuszność tezy zawartej w treści pozwu.

W dniu 4 marca skarżący złożył kolejne pismo, w którym oświadczył, że zapoznał się z treścią zarządzenia z dnia 24 lutego 2014 r. o skierowaniu sprawy na posiedzenie niejawne w celu rozważenia odrzucenia skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:

Skargę A. W. o wznowienie postępowania należało odrzucić.

Instytucję wznowienia postępowania regulują przepisy działu VII - art. 270-285 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Zgodnie z art. 270 P.p.s.a., w przypadkach przewidzianych w dziale VII P.p.s.a. można żądać wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem. Kolejne przepisy, poczynając od art. 271 do 273 P.p.s.a., wskazują przypadki, w których można żądać wznowienia postępowania, przy czym dokonują tego w sposób taksatywny, co oznacza, że podstawę wznowienia mogą stanowić tylko zdarzenia w nich wymienione. I tak, art. 271 P.p.s.a. stanowi, że można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności: 1) jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się orzeczenia nie mogła domagać się wyłączenia; 2) jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana lub jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania; nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli przed uprawomocnieniem się orzeczenia niemożność działania ustała lub brak reprezentacji był podniesiony w drodze zarzutu albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe. Po myśli art. 272 § 1 P.p.s.a. można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie. Ponadto, wedle § 3 tej regulacji, można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy potrzeba taka wynika z rozstrzygnięcia organu międzynarodowego działające na podstawie umowy międzynarodowej przez Rzeczpospolitą Polską. Z kolei zgodnie z art. 273 § 1 P.p.s.a., można żądać wznowienia na tej podstawie, że: 1) orzeczenie zostało oparte na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym; 2) orzeczenie zostało uzyskane za pomocą przestępstwa. Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu (§ 2). Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia prawomocnego orzeczenia dotyczącego tej samej sprawy. W tym przypadku przedmiotem rozpoznania przez sąd jest nie tylko zaskarżone orzeczenie, lecz są również z urzędu inne prawomocne orzeczenia dotyczące tej samej sprawy (§ 3).

Strona 1/2