Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Skarbu Państwa - Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w O. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania w sprawie warunków zabudowy terenu postanawia: odrzucić skargę
Skarb Państwa - Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w O., reprezentowana przez pełnomocnika - radcę prawnego E. K., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O., skargę na postanowienie tego organu z dnia [...], nr [...], stwierdzające niedopuszczalność odwołania od decyzji Wójta Gminy [...] z dnia [...], nr [...], ustalającej na rzecz B. J. warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie punktu produkcji mieszanki betonowej o produkcji 14T/24 h we wsi [...] w części działki nr A i B.
W aktach sprawy brak jest dowodu uiszczenia wpisu stałego od skargi i do dnia dzisiejszego wpis ten nie został uiszczony, o czym świadczy zapisek urzędowy z dnia 17 marca 2008 r. (k. 15 akt sądowych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Na wstępie należy wskazać, że Sąd z urzędu bada w pierwszej kolejności dopuszczalność skargi, ustalając czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia określonych przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. W związku z tym stwierdzić trzeba, iż stosownie do treści art. 230 § 1 i 2 P.p.s.a., jednym z warunków skutecznego złożenia do sądu administracyjnego skargi jako pisma procesowego wszczynającego postępowanie przed tym sądem, zalicza się uiszczenie wpisu. Zgodnie bowiem z art. 220 § 1 P.p.s.a. sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W myśl art. 219 P.p.s.a. opłatę sądową należy uiścić przy wniesieniu pisma podlegającego opłacie, przy czym opłatę uiszcza się do kasy albo na rachunek bankowy właściwego sądu. Stosownie natomiast do przepisu art. 221 P.p.s.a., pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. W tym miejscu zaznaczyć przyjdzie, że na zasadzie art. 231 P.p.s.a., w związku z § 2 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.), w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym - a taki akt został zaskarżony w niniejszej sprawie - bez względu na przedmiot zaskarżonego aktu pobiera się wpis stały w kwocie 100 zł.
W świetle przytoczonych wyżej przepisów, a w szczególności wobec kategorycznego brzmienia art. 221 P.p.s.a., należało przyjąć, iż w przedmiotowej sprawie po stronie profesjonalnego pełnomocnika, będącego radcą prawnym, wnoszącego skargę podlegającą wpisowi stałemu, istniał obowiązek opłacenia skargi bez odrębnego wezwania przez Sąd o uiszczenie należnego wpisu. Dodatkowo podkreślić tu trzeba, że omawiany obowiązek w świetle obowiązujących przepisów aktualnie nie budzi wątpliwości, gdyż Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 7 marca 2006 r., sygn. akt SK 11/05 (publ. Dz. U. z 2006 r. Nr 45, poz. 322 oraz OTK-A 2006 nr 3, poz. 27) orzekł o niezgodności przepisu § 5 ust. 2 powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. z art. 221 P.p.s.a. oraz z art. 2 Konstytucji RP, który to przepis przewidywał, iż wpis stały od skargi wnoszony przez adwokata lub radcę prawnego wniesiony ma być na wezwanie sądu, po przekazaniu skargi sądowi. Zgodnie z powołanym wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego zakwestionowany przepis utracił moc obowiązującą z dniem 17 marca 2006 r.