Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Jeżewska po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 18 grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie niezałatwienia w terminie sprawy wynagrodzenia za przechowywanie pojazdu postanawia: odrzucić skargę.
Przedmiotem skargi B. C. wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 18 grudnia 2014 r., nr [...], którym uznano za nieuzasadnione zażalenie skarżącego na niezałatwienie przez Starostę Opolskiego w terminie sprawy dotyczącej wniosku z dnia 19 listopada 2011 r. o wypłatę wynagrodzenia w wysokości 3570,30 zł za przechowanie pojazdu marki Skoda Faworyt nr rej. [...] za okres od 4 września 2010 r. do dnia 21 czerwca 2011 r. Przedmiotowe postanowienie wydane zostało na podstawie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z póżn. zm.), zwanej dalej K.p.a.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej odrzucenie, jako niedopuszczalnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zakres kognicji wojewódzkich sądów administracyjnych pod względem rzeczowym określony został w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z póżn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Przepis ten zawiera katalog skarg na wymienione w nim działania organów administracji publicznej lub ich bezczynność, do jakich należą:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Z powyższego uregulowania wynika, że podstawową kategorię postanowień zaskarżalnych do sądu administracyjnego stanowią postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Zgodnie z art. 141 § 1 K.p.a., zażalenie przysługuje na postanowienie tylko w przypadkach wskazanych w Kodeksie postępowania administracyjnego.
Zgodnie natomiast z art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1-5 tego przepisu wniesienie skargi nie jest dopuszczalne.
Zasada ta znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie. W pierwszej kolejności należy przypomnieć, że przedmiotem skargi wniesionej przez B. C. do tut. Sądu jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 18 grudnia 2014 r., którym uznano za nieuzasadnione zażalenie skarżącego na niezałatwienie przez organ pierwszej instancji sprawy w terminie. Podstawę wydania zaskarżonego postanowienia stanowił przepis art. 37 K.p.a., zgodnie z którym - w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania zaskarżonego postanowienia - na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia (§ 1). Uznając zażalenie za uzasadnione, organ ten wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości (§ 2 art. 37 K.p.a.).