Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Asesor sądowy Elżbieta Naumowicz - sprawozdawca po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. G. na decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w G. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie świadczenia z pomocy społecznej postanawia: odrzucić skargę
Przedmiotem skargi wniesionej przez K. G. jest decyzja Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w G. z dnia [...], nr [...], w sprawie przyznania zasiłku okresowego w grudniu 2002 r. w kwocie 100 zł.
W skardze K. G. zarzuciła, że pomoc z Ośrodka Pomocy Społecznej w G. w okresie od 1 stycznia 2002 r. do 30 lutego 2004 r. nie była stosowna do sytuacji finansowej rodziny, która jest krytyczna. Otrzymywane kwoty są symboliczne, w związku z czym skarżąca oraz jej mąż - zarejestrowany jako bezrobotny bez prawa do zasiłku - nie są w stanie zapewnić podstawowych środków do życia 14-letniemu synowi.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. wniosło o jej odrzucenie z powodu niewyczerpania przez skarżącą dwuinstancyjnego toku postępowania, podając, że nie skorzystała z przysługujących środków zaskarżenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Stosownie do art. 127 § 1 i § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, zwanego dalej K.p.a., od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji, a organem właściwym do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy.
Obowiązek wyczerpania środków zaskarżenia przed wniesieniem skargi do sądu wynika z założenia, że sąd nie wyręcza organów administracji wyższego stopnia i nie narusza podstawowej zasady dwuinstancyjności postępowania, ustanowionej w art. 15 K.p.a. Zasada dwuinstancyjności daje stronie prawo domagania się dwukrotnego merytorycznego rozpatrzenia jej sprawy przez dwa różne organy administrujące. Jej wysoką rangę potwierdza art. 78 Konstytucji RP, który stanowi: "każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżenia określa ustawa" (por. B. Adamiak, J. Borkowski: Polskie postępowanie administracyjne i sądowoadminstracyjne, Warszawa 1999, str. 165 i nast.).
Zgodnie z art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 29 listopada 2990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz. U z 1998 r., Nr 64, poz. 414 ze zm./ przyznawanie i wypłacanie zasiłków okresowych należy do zadań zleconych gminie. na zasadzie art. 17 pkt 1 K.p.a. w postępowaniu administracyjnym organami wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu w stosunku do organów jednostek samorządu terytorialnego są samorządowe kolegia odwoławcze.
Powyższe prowadzi do wniosku, że w myśl omówionej wyżej zasady dwuinstancyjności postępowania, organem właściwym do rozpatrzenia sprawy wydanej w pierwszej instancji przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w G. było Samorządowe Kolegium Odwoławcze w o., o czym stosowne pouczenie zamieszczono w zaskarżonej decyzji.
Bezspornym w rozpoznawanej sprawie jest, że K. G. zaskarżyła do sądu decyzję organu podjętą w pierwszej instancji, czyli decyzję nieostateczną, a zatem nie wyczerpała trybu przewidzianego w art. 127 § 1 i 2 K.p.a. Tym samym nie został spełniony warunek formalny dopuszczalności wniesienia skargi do sądu. Jak wskazano wyżej, na taką decyzję nie służy bowiem skarga do sądu administracyjnego, gdyż nie istnieje prawna możliwość zaskarżenia do sądu decyzji wydanej na drodze administracyjnej przez organ pierwszej instancji.
Zgodnie zatem z art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) wniesiona w takich okolicznościach skarga, jako niedopuszczalna, podlegała odrzuceniu, stąd orzeczono, jak w sentencji.