Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - Katarzyna Witkowicz-Grochowska po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2016r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego P. S o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu uczestnikowi postępowania T. K. w sprawie ze skargi D. R. i S. R. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2004r. Nr [...] w przedmiocie opłaty legalizacyjnej postanawia oddalić wniosek. /-/ K. Witkowicz-Grochowska
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 21 lutego 2006r. uchylił postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] grudnia 2004r. oraz poprzedzające je postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Powiatu P. z [...] października 2004r. Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z 19 lutego 2015r. przyznał uczestnikowi postępowania T. K. prawo pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego, którego wyznaczyła Okręgowa Izba Radców Prawnych w osobie r. pr. P. S.
W dniu 14 sierpnia 2015r. pełnomocnik złożył skargę kasacyjną uczestnika postępowania od powyższego wyroku Sądu. W skardze kasacyjnej pełnomocnik zawarł wniosek o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym przed NSA z urzędu (w związku z wyznaczeniem go jako pełnomocnika uczestnika postępowania T. K z urzędu).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z 29 października 2015r. odrzucił skargę kasacyjną. Pełnomocnik odebrał osobiście powyższe postanowienie w dniu 12 listopada 2015r. (k. 192). Nie wniósł zażalenia na postanowienie Sądu z 29 października 2015r.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270), dalej "p.p.s.a." wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013r. poz. 490, dalej "rozporządzenie") normują badaną materię w ten sposób, że pełnomocnikowi z urzędu należy się wynagrodzenie za reprezentowanie strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym za każdą instancję oddzielnie.
W tym miejscy wskazać należy, że zgodnie z §22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2015r. poz. 1805) do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie powyższego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
Wynagrodzenie należy się co do zasady za całokształt działań pełnomocnika, które doprowadzą do wydania orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie w danej instancji. W przypadku reprezentowania strony przed II instancją pełnomocnikowi należą się koszty udzielonej pomocy prawnej za czynności wymienione w katalogu §14 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z 2002r.
W orzecznictwie sądów administracyjnych dominuje pogląd, zgodnie z którym pełnomocnik ustanowiony z urzędu otrzymuje wynagrodzenie za faktycznie udzieloną pomoc prawną, przy czym udzielenie pomocy prawnej przez pełnomocnika z urzędu powinno zmierzać bezpośrednio do poprawy lub ochrony sytuacji prawnej osoby, której pomoc jest udzielana (por. np. postanowienia NSA: z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt II OZ 321/10, z dnia 17 września 2012 r., sygn. akt II FZ 727/12).
Działający w sprawie pełnomocnik wniósł skargę kasacyjną, która została prawomocnie odrzucona, zatem nie została skutecznie wniesiona. Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia radcy prawnemu należy się wynagrodzenie za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej. Spójnik koniunkcji wskazuje, że opłata przysługuje tylko wówczas, gdy sporządzenie skargi kasacyjnej połączone jest z jej wniesieniem. Prawomocne odrzucenie skargi kasacyjnej nie pozwala przyjąć, że czynność procesowa, której pełnomocnik zamierzał dokonać, została w istocie zrealizowana. Podjęte przez pełnomocnika działania nie wywołały żadnych skutków, nie mogą zostać uznane za faktycznie udzieloną pomoc prawną w postępowaniu kasacyjnym. Skoro zaś nie sposób stwierdzić, aby pomoc prawna była uczestnikowi postępowania rzeczywiście udzielona, niewątpliwie brak podstaw do przyznania w tym zakresie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej uczestnikowi z urzędu.
W tym stanie rzeczy, w niniejszej sprawie, brak było podstaw do przyznania radcy prawnemu kosztów pomocy prawnej, co skutkowało oddaleniem wniosku w tym przedmiocie.
Mając powyższe na względzie na podstawie art. 258 §2 pkt 8 p.p.s.a. w związku z art. 250 p.p.s.a., orzeczono, jak w postanowieniu.
/-/ K. Witkowicz-Grochowska