Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 marca 2017 r. wniosku D. C. o przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi D. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] 2016 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego; postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi. /-/ D. Rzyminiak-Owczarczak
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę D. C. na wyżej opisaną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego jako wniesioną po terminie. Odpis ww. postanowienia doręczono skarżącej w dniu 7 marca 2017 r. W dniu 10 marca 2017 r. (data stempla pocztowego) D. C. wniosła pismo zawierające prośbę o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wskazała, iż jednodniowe przekroczenie tego terminu wynikało z jego błędnego wyliczenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz U. z 2016 r. poz. 781 ze zm., zwanej dalej "P.p.s.a.") czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.
Z kolei w myśl art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Warunkami skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu są zgodnie z art. 87 P.p.s.a. brak winy w uchybieniu i uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na jej brak, złożenie wniosku o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu oraz równoczesne ze złożeniem wniosku o przywrócenie terminu, dokonanie czynności uchybionej. Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione łącznie.
Jak wynika z wniosku, skarżąca o uchybieniu terminu do wniesienia skargi dowiedziała się dopiero w chwili odebrania postanowienia o odrzuceniu jej skargi, t.j. w dniu 7 marca 2017 r. W ocenie Sądu w tym też dniu ustała przyczyna uchybienia terminu, o którym to uchybieniu skarżąca nie miała wiedzy, a tym samym złożenie w dniu 10 marca 2017 r. wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nastąpiło w siedmiodniowym terminie przewidzianym w art. 87 § 1 P.p.s.a.
Niemiej Sąd stwierdził, iż skarżąca nie wykazała, aby uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jej winy.
W doktrynie i utrwalonym orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że to brak winy strony jest warunkiem koniecznym przywrócenia terminu przez sąd, bowiem to na stronie spoczywa obowiązek zadbania o prawidłowe i terminowe dokonanie czynności procesowych. Zatem przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa w trosce o swoje sprawy. Ponadto, przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia prośby o przywrócenie terminu. Przy ocenie winy lub jej braku w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej należy brać pod rozwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub niepodjęciu przez stronę działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 marca 2012 r., II OZ 221/12 - dostępne http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Natomiast zgodnie z postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2004 r., sygn. OZ 809/04, kryterium braku winy, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności przy prowadzeniu własnych spraw. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku zachowania terminu do dokonania czynności procesowej można zatem mówić tylko i wyłącznie w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie dającej się przezwyciężyć. Chodzi więc o wskazanie takich okoliczności, których wystąpienie nie leżało po stronie skarżącej, a uniemożliwiło jej dopełnienie czynności procesowej w terminie. Niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw determinuje zasadność wniosku o przywrócenie terminu, bowiem przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeśli strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa, zaś przy ocenie winy w uchybieniu terminu należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy.