Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Izabela Paluszyńska po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu adwokata M. S. od postanowienie referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 maja 2016r., sygn. II Sa/Po 104/16 w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi K. K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia [...] listopada 2015r. Nr [...] w przedmiocie nienależnie pobranego specjalnego zasiłku opiekuńczego p o s t a n a w i a utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie referendarza sądowego /-/ Izabela Paluszyńska
Postanowieniem z dnia 1 marca 2016r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu przyznał Skarżącej K. K. korzystającej z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w Poznaniu. Pismem z dnia 4 kwietnia 2016r. Okręgowa Rada Adwokacka w Poznaniu poinformowała Sąd, że wyznaczyła pełnomocnika z urzędu w osobie adw. M. S. (określany dalej jako Wnioskodawca). Z uwagi na wniosek Skarżącej, która wnosiła o ustanowienie pełnomocnikiem z urzędu innego adwokata Okręgowa Rada Adwokacka pismem z dnia 11 kwietnia 2016r. poinformowała, że wyznacza w miejsce adwokata M. S. innego pełnomocnika. Adwokat M. S. pismem z 21 kwietnia 2016r. złożył wniosek o zasądzenie na jego rzecz kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu albowiem koszty te nie zostały uiszczone nawet w części. W uzasadnieniu podał, że po wyznaczeniu go pełnomocnikiem z urzędu do czasu zwolnienia go z tego obowiązku wywiązał się z wszystkich obowiązków, zapoznał się z aktami sprawy osobiście i skontaktował się niezwłocznie z klientką w celu ustalenia terminu konferencji, na której miał omówić stanowisko w sprawie. Do wniosku dołączył pismo, które przesłał Skarżącej w sprawie ustalenia terminu konferencji.
Postanowieniem z dnia 16 maja 2016r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Poznaniu oddalił wniosek adwokata M. S. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W uzasadnieniu referendarz powołując się na treść przepisów art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270ze zm., dalej powoływanej jako p.p.s.a ), § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2015r., poz. 1801) podał, że nie ma podstaw do przyznania wnioskodawcy kosztów. Referendarz na podstawie informacji uzyskanej w Wydziale Informacji Sądowej WSA ustalił, że adwokat M. S. przeglądał akta sprawy. Z załącznika dołączonego do wniosku wynikało, że w dniu 8 kwietnia 2016r. wystosował do Skarżącej pismo z prośba o kontakt. W ocenie referendarza nie ma żadnych dowodów, by adwokat M. S. podejmował jakiekolwiek czynności w sprawie, których dotyczy art. 250 p.p.s.a. W szczególności pełnomocnik nie złożył w imieniu Skarżącej żadnego pisma procesowego, jakiegokolwiek wniosku procesowego, pisma o popieraniu skargi czy też pisma rozwijającego zarzuty skargi i jej uzasadnienie. Nie przedstawił stanowiska strony skarżącej w sprawie. Podjęte przez niego czynności miały wyłącznie charakter techniczny i trudno uznać, by nakład pracy z nimi związany był znaczny. Zapoznanie się z aktami sprawy i ich analiza to w ocenie referendarza jedynie czynności poprzedzające faktyczne udzielenie stronie pomocy prawnej. W postępowaniu przed sądem pierwszej instancji powinny one znaleźć odzwierciedlenie w aktach sprawy, poprzez wyrażenie przez pełnomocnika stanowiska w sprawie oraz, w razie potrzeby, złożenie w imieniu strony niezbędnych wniosków procesowych, co miejsca w przedmiotowej sprawie nie miało. Zdaniem referendarza adwokat M. S. w istocie nie podjął czynności, które stanowią faktyczne udzielenie stronie skarżącej pomocy prawnej. A jedynie udzielenie takiej pomocy (art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze - Dz.U. z 2015r., poz. 615 stanowi podstawę do przyznania kosztów z urzędu. Z uwagi na brak faktycznego i realnego udzielenia pomocy prawnej referendarz wniosek o przyznanie kosztów na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 oddalił.