Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w następującym składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] 2009 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego postanawia oddalić wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu stałego od skargi /-/ A.Łaskarzewska
Postanowieniem z dnia [..].2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu działając na podstawie art. 221 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej ppsa) odrzucił skargę A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] 2009 r. w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego. W przewidzianym ustawą terminie skargę w niniejszej sprawie złożył występujący w imieniu skarżącej pełnomocnik profesjonalny, jednak pomimo upływu z dniem [...].2010 r. (środa) terminu do uiszczenia wpisu stałego skarga pozostała nieopłacona.
W dniu [...].2010 r. skarżąca działając osobiście zwróciła się do Sądu z wnioskiem o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu stałego od skargi. Uzasadniając swój wniosek skarżąca wyjaśniła, że dotąd każdorazowo wzywana była przez Sąd do uiszczenia wpisu we wskazanej kwocie na konkretne konto bankowe. Skarżąca nie była zorientowana, że prosząc prawnika o sporządzenie skargi jest zobowiązana do bezzwłocznego uiszczenia wpisu na konto bankowe.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ppsa jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Przy ocenie braku winy w uchybieniu terminu bierze się pod rozwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły dokonanie czynności w terminie, ale także okoliczności świadczące o podjęciu lub nie podjęciu działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu. Brak winy w uchybieniu terminu winien być bowiem oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy.
W niniejszej sprawie skarżąca błędnie przyjęła, iż na niej spoczywał obowiązek uiszczenia wpisu od skargi bez wezwania Sądu. Tymczasem, obowiązek opłacenia skargi bez wezwania spoczywał na radcy prawnym, który - jak jednoznacznie - wskazuje treść załączonego do akt sprawy pełnomocnictwa, udzielonego przez A. K. umocowany został do wniesienia w jej imieniu skargi do sądu (k.10). Stosownie do treści pełnomocnictwa działający w imieniu skarżącej pełnomocnik profesjonalny sporządzoną przez siebie skargę podpisał, a następnie nadał w Urzędzie Pocztowym w W. (k.9). Fakt, iż skarga została nie tylko sporządzona, ale również (stosownie do treści pełnomocnictwa) wniesiona przez działającego w imieniu skarżącej radcę prawnego dokumentuje widniejąca na adresowanej do Kolegium kopercie pieczęć "P. G. Kancelaria Radcy Prawnego" (k.9).
Skoro, więc umocowany przez skarżącą pełnomocnik profesjonalny, stosownie do treści udzielonego mu pełnomocnictwa wniósł do sądu administracyjnego skargę, zobligowany był on do uiszczenia bez wezwania wpisu stałego od niej.
Odnosząc się do treści przedmiotowego wniosku o przywrócenie terminu wyjaśnić należy, że obowiązek uiszczenia bez wezwania wpisu stałego spoczywa wyłącznie na podmiotach, o których mowa w art. 221 ppsa. Dlatego, skarżąca niebędąca radcą prawnym lub adwokatem wnosząc dotychczas skargi osobiście, w myśl art. 220 § 1 ppsa wzywana była przez sąd do uiszczenia wpisu od skargi. Skutki nieopłacenia pisma podlegającego opłacie stałej bez wezwania, o których mowa w art. 221 ppsa ustawodawca wiąże bowiem wyłącznie z działaniami podejmowanymi przez adwokatów lub radców prawnych.
W świetle powyższego, w niniejszej sprawie skarżąca nie wykazała zaistnienia przesłanek, koniecznych w myśl wspomnianego przepisu art. 86 ppsa, by skorzystać z uregulowanej w nim instytucji. W treści tego wniosku nie wykazano, bowiem aby pełnomocnik umocowany przez wnioskodawczynię do wniesienia skargi nie mógł sprostać w ustawowym terminie obowiązkowi uiszczenia wpisu stałego bez wezwania.
W ocenie skarżącej, przesłanką decydującą o zasadności złożonego przez nią wniosku jest fakt, iż dotychczas, gdy działała osobiście, była ona wzywana przez Sąd do uiszczenia wpisu we wskazanej kwocie i na konkretne konto bankowe. Charakter podniesionych okoliczności mających uprawdopodobnić brak winy skarżącej pozostaje jednak bez wpływu na ocenę czynności procesowej dokonanej przez umocowanego przez nią radcę prawnego. Niepełnej wiedzy mocodawcy na temat przepisów postępowania nie można, bowiem zakwalifikować jako braku winy działającego w jej imieniu pełnomocnika profesjonalnego.
Mając na względzie powyższe przyjąć należało, iż okoliczności sprawy nie pozwoliły na stwierdzenie braku winy w uchybieniu terminu do uiszczenia wpisu stałego od skargi. Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 86 § 1 ppsa orzekł, jak w sentencji postanowienia.
/-/ A.Łaskarzewska