Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Kwiecińska po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego postanawia zawiesić postępowanie /-/ M. Kwiecińska
K. K. wniosła skargę na opisaną powyżej decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia (...) września 2013 r. utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza J. z dnia (...) sierpnia 2013 r. w przedmiocie odmowy przyznania jej prawa do świadczenia w formie specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką nad osobą niepełnosprawną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z dyspozycją art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.
W ocenie Sądu sytuacja taka miała miejsce w niniejszej sprawie, bowiem postanowieniem z dnia 12 grudnia 2013 r. sygn. akt II SA/Po 1026/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu skierował do Trybunału Konstytucyjnego pytanie prawne czy: art. 16a ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 z późniejszymi zmianami), w zakresie w jakim pomija wśród uprawnionych do uzyskania specjalnego świadczenia pielęgnacyjnego osoby, na których ciąży obowiązek alimentacyjny i które nie podejmują zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymująca się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby, w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, jest zgodny z: art. 2, art. 18, art. 32 ust. 1, art. 71 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
W niniejszej sprawie podstawę rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 16a powołanej ustawy, w której organ odmówił skarżącej przyznania świadczenia w formie specjalnego zasiłku opiekuńczego ze względu na nie spełnienie przesłanki polegającej na rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Zatem odpowiedź Trybunału Konstytucyjnego na postawione pytanie prawne będzie miała wpływ na treść rozstrzygnięcia Sądu w niniejszej sprawie, wobec czego zasadne jest zawieszenie postępowania z urzędu, do czasu udzielenia odpowiedzi przez Trybunał Konstytucyjny na pytanie prawne zadane w sprawie o sygn. akt II SA/Po 1026/13.
Wobec powyższego, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi orzeczono, jak w postanowieniu.
/-/ M. Kwiecińska