Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świstak po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie przyznania zasiłku stałego postanawia: umorzyć postępowanie. /-/ T. Świstak
Pismem z dnia 9 kwietnia 2010 r. H. H. wniosła za pośrednictwem organu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] r, nr [...], którą uchylono decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...]r, nr [...]uchylającą poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...]r. o przyznaniu skarżącej zasiłku stałego.
W dniu 28 kwietnia 2010 r., do Sądu wpłynęło pismo, w którym skarżąca poinformowała, iż cofa swoją skargę z dnia 9 kwietnia 2010 r. W związku z powyższym w odpowiedzi na skargę z dnia 4 maja 2010 r. organ II instancji wniósł o umorzenie postępowania względnie o oddalenie skargi.
Zgodnie z treścią art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 z późn. zm. - dalej P.p.s.a) Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowaniu jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Merytoryczne rozpatrzenie wniosku o cofnięcie skargi jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy skarga nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu. Jeżeli skarga zawiera takie braki, Sąd skargę odrzuca. Badanie dopuszczalności złożonego oświadczenia o cofnięciu skargi, jak i umorzenie postępowania sądowego na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. może mieć miejsce tylko wówczas, gdy skarga wniesiona została skutecznie, tj. gdy wszczęła postępowanie sądowoadministracyjne (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 stycznia 2008 r. I OSK 1829/07). Powyższe zaistniało w niniejszej sprawie, albowiem skarga wniesiona została przez osobę uprawnioną, w terminie prawem przewidzianym i po wyczerpaniu środków zaskarżenia, które służyły skarżącej w postępowaniu przed właściwym w sprawie organem administracji. Zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 18 lutego 2010 r. jako wydana na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. decyzja o charakterze kasacyjnym, stanowiła o wyczerpaniu przez H. H. środków zaskarżenia w sprawie i jako decyzja ostateczna podległa kontroli sądu administracyjnego (por. uchwałę Sądu Najwyższego z 16 stycznia 1997 r., sygn. III ZP 5/96, publ. OSNP 1997/15/262, J.P. Tarno Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wyd. 4 Warszawa 2010, teza 1 do art. 52).
Jak wynika z treści art. 60 P.p.s.a. cofnięcie skargi jest dla sądu wiążące, jednakże uzna on je za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W ocenie Sądu okoliczności takowe w niniejszej sprawie nie zachodzą.
Stąd na też wobec skutecznego cofnięcia skargi przez H. H. postanowiono jak na wstępie.
/-/ T. Świstak