Sprawa ze skargi na decyzję SKO w P. w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia
Sentencja

Dnia 5 września 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elwira Brychcy po rozpoznaniu w dniu 5 września 2018 roku na posiedzeniu niejawnym, sprzeciwu Stowarzyszenia S. w W. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] lutego 2016 roku nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia postanawia utrzymać w mocy postanowienie starszego referendarza sądowego z dnia [...] czerwca 2018 roku o odmowie przyznania prawa pomocy /-/ E. Brychcy

Inne orzeczenia o symbolu:
6139 Inne o symbolu podstawowym 613
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie

Postanowieniem z [...] czerwca 2018 roku referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu odmówił Stowarzyszeniu S. w W. przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

W motywach rozstrzygnięcia podkreślono, że Stowarzyszenie nie jest pozbawione jakiegokolwiek źródła finansowania, gdyż środki jakimi dysponuje pochodzą ze składek członkowskich, a zatem istnieje możliwość regulaminowego ich zapewnienia na prowadzenie działalności, w tym prowadzenie postępowania sądowoadministracyjnego. Za niewystarczające do przyznania prawa pomocy uznano samo stwierdzenie, że swoją działalność Stowarzyszenie opiera na dobrowolnych składkach uzależnionych od zamożności jej członków.

W sprzeciwie na powyższe postanowienie Stowarzyszenie wniosło o jego uchylenie oraz częściowe zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.

W uzasadnieniu sprzeciwu Stowarzyszenie powołało się na trudną sytuację finansową spowodowaną rezygnacją większości członków stowarzyszenia z uwagi na uchwalenie tzw. ustawy odległościowej. Próby organizowania zbiórek pieniędzy na działalność stowarzyszenia i opłat sądowych nie przyniosły pożądanego efektu, ponieważ ludzie zrazili się aferą dotyczącą zbiórki pieniędzy na K.O.D.

Stosownie do treści art. 260 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej jako "P.p.s.a."), rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. W sprawach, o których mowa w § 1, wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (art. 260 § 2 P.p.s.a.).

W ocenie Sądu sprzeciw Stowarzyszenia nie zasługuje na uwzględnienie. W sprzeciwie podniesiono jedynie, że sytuacja Stowarzyszenia uległa pogorszeniu, gdyż zmniejszeniu uległa liczba jego członków i nie są ściągane składki członkowskie. Nie podano jednak żadnych konkretnych informacji dotyczących liczby członków oraz wysokości umniejszenia wpływów Stowarzyszania. Argumentacja sprzeciwu ograniczyła się do polemiki z oceną referendarza i nie dostarczyła konkretnych informacji, ani danych o rzeczywistym stanie majątkowym i finansowym Stowarzyszenia, tym bardziej o jej pogorszeniu.

Zdaniem Sądu referendarz sądowy postąpił prawidłowo, odmawiając przyznania prawa pomocy, skoro Stowarzyszenie nie wykazało zgodnie z art. 246 § 2 pkt 1 P.p.s.a., że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania. W tym względzie trafnie przyjęto, że ustalenie odpowiedniej wysokości składek członkowskich oraz ich egzekwowalność leży w dobrze pojmowanym interesie Stowarzyszenia. Obciążenia wynikające z kosztów postępowania sądowego prowadzonego przez Stowarzyszenie w związku z prowadzoną działalnością powinni zatem ponosić jego członkowie. Zobowiązani są oni bowiem do zapewnienia środków na prowadzenie regulaminowej działalności Stowarzyszenia, w zakres której wchodzą również sprawy sądowe, wymagające co do zasady uiszczania opłat i czynienia wydatków. Należy przy tym zauważyć, że wnioskodawca jest Stowarzyszeniem, które może uzyskiwać środki na swoją działalność także z innych źródeł, jak zbiórki, darowizny i dotacje, a zatem nie jest pozbawione jakiegokolwiek źródła finansowania. Niewystarczające do przyznania prawa pomocy jest zatem samo stwierdzenie, że Stowarzyszenie swoją działalność opiera na dobrowolnych składkach uzależnionych od zamożności jej członków oraz faktem rezygnacji większości członków Stowarzyszenia. W takiej sytuacji złożony wniosek o przyznanie prawa pomocy nie zasługiwał na uwzględnienie i zasadnym było utrzymanie w mocy zaskarżonego postanowienia referendarza sądowego.

W świetle powyższych okoliczności, na podstawie art. 260 § 1 P.p.s.a. orzeczono, jak postanowieniu.

/-/ E. Brychcy

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6139 Inne o symbolu podstawowym 613
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze