Skarga Gminy T. na decyzję Wojewody w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod drogę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Izabela Paluszyńska po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2017r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi Gminy T. na decyzję Wojewody z dnia [...] listopada 2015 r. znak: [...] w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod drogę p o s t a n a w i a 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić Skarżącej gminie uiszczony wpis od skargi w kwocie 200 zł (słownie: dwieście złotych) /-/I. Paluszyńska

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewoda decyzją z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję Starosty [...] z [...] 2015 r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod drogę i orzekł co do istoty sprawy ustalając odszkodowanie na rzecz Skarbu Państwa - Agencji Nieruchomosci Rolnychy Oddział Terenowy w P. i na rzecz [...] sp. z o.o. W/w decyzja została doręczona Wójtowi T. [...] w dniu 30 listopada 2015 r. Gimna T., reprezentowana przez pełnomocnika, w dniu 23 grudnia 2015 r, nadała drogą pocztową skargę na w/w decyzję Wojewody, adresując przesyłkę w sposób następujący: "Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu [...] [...]". Skarga została opłacona w dniu 22 grudnia 2015 r. wpisem w wysokości 200 zł. Powyższa przesyłka została zwrócona przez operatora pocztowego nadawcy w dniu 28 grudnia 2015 r. z adnotacją "Zwrot. Pod wskazanym adresem nieznany (Błędny adres)" Skarga ponownie została złożona w dniu 8 stycznia 2016 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 3 marca 2016 r. sygn. akt II SA/Po 60/16 odrzucił skargę Gminy T., uznając, że została złożona po upływie terminu do jej wniesienia określonego w art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.). W pkt 2 postanowienia nakazał zwrócić Skarżącemu uiszczony wpis od skargi w kwocie 200 zł. W uzasadnieniu postanowienia Sąd podał, że termin do wniesienia skargi upłynął w dniu 30 grudnia 2015 r., a została wniesiona w dniu 8 stycznia 2016 r., w którym skarżąca złożyła w siedzibie organu pismo przewodnie z dnia 7 stycznia 2016 r., zawierające wniosek o uznanie skargi za wniesioną w terminie, do którego dołączyła skargę oraz kopertę zwróconej przesyłki.

Na skutek wniesienia przez Gminę T. od powyższego postanowienia zażalenia sprawę rozpoznawał Naczelny Sąd Administracyjny, który postanowieniem z dnia 13 maja 2016 r. sygn. akt I OZ 459/16 uchylił zaskarżone postanowienie, wskazując, że postanowienie Sądu pierwszej instancji zostało wydane przedwcześnie, nie został bowiem rozpoznany wniosek Skarżącej zawarty w piśmie z dnia 8 stycznia 2016 r. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 28 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Po 340/16 przywrócił Gminie T. termin do wniesienia skargi.

Powyższe postanowienie stało się przedmiotem zażalenia uczestnika postępowania - spółki [...] z o.o. z siedzibą w [...] do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym wniosła o jego uchylenie, zarzucając naruszenie art. 86 § 1 p.p.s.a., poprzez jego zastosowanie w sytuacji, gdy brak wniesienia przez Gminę T. skargi w terminie wynikał z okoliczności, których wystąpienie było przez nią zawinione.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu niezasadnie przywrócił Gminie T. termin do wniesienia skargi. Powołane przez skarżącą Gminę we wniosku o przywrócenie terminu okoliczności nie uzasadniały zdaniem NSA braku winy organu w uchybieniu terminu, gdyż nie sposób dopatrzyć się w nich obiektywnych i niezależnych od niego przeszkód w prawidłowym i terminowym wniesieniu skargi, których nie można było usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. W ocenie NSA przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa, zaś przedstawione w sprawie okoliczności świadczą o uchybieniach, których można było uniknąć przy zachowaniu należytej staranności, a więc nie stanowią one okoliczności wskazanych w art. 87 § 2 w związku z art. 86 § 1 p.p.s.a. warunkujących możliwość przywrócenia terminu do uniesienia skargi Gminy T. .

Strona 1/2